Γέμισε άστεγους το λιμάνι του Πειραιά και η πόλη
Κάθε απόγευμα, όταν σιγά – σιγά πέφτει ο ήλιος, μπορείς να μετρήσεις έναν προς έναν τους αστέγους του Πειραιά που προσπαθούν μέσα στο λιμάνι να τακτοποιήσουν τα λιγοστά υπάρχοντά τους, στις γωνίες και τα καθίσματα του ΟΛΠ κάτω από τα υπόστεγα αναμονής επιβατών, για να περάσουν τη νύκτα τους.
Από την πλατεία Καραϊσκάκη μέχρι και το ύψος της οδού Μπουμπουλίνας, πρέπει να μετρήσαμε πάνω από 50 αστέγους, όλοι Έλληνες, που προσπαθούσαν όπως – όπως να βολευτούν.
Είχε αρχίσει η κακοκαιρία ΜΗΔΕΙΑ και η νύχτα προμηνυόταν αρκετά κρύα και δύσκολη.
Ο άστεγοι είχαν στήσει πηγαδάκια πριν πουν την καληνύχτα ο ένας στον άλλο και συζητούσαν.
Ξαφνικά ένας άστεγος φώναξε με φωνή μεγάλη, σαν άλλος Εθνικάρας εντός γηπέδου: «Θεέ μου!!!! Δεν υπάρχει ένας κεραυνός να τους κάψει!!!!» και όταν ρωτήθηκε από έναν άλλο άστεγο τι εννοούσε, διευκρίνισε: «και τους 300 της Βουλής».
Μια κραυγή απόγνωσης ανθρώπων που τους κτυπά κάθε στιγμή η δυστυχία και δεν μπορούν να βρουν μια γωνιά ζεστή και ένα πιάτο φαγητό να μπορέσουν να ζήσουν υποφερτά.
Αργότερα, το ίδιο βράδυ, είδαμε αστέγους, να σέρνουν καρότσια σούπερ μάρκετ, όπου είχαν βάλει τα υπάρχοντά τους και να περιφέρονται στους κοντινούς δρόμους του λιμανιού, Φίλωνος, Νοταρά, Κολοκοτρώνη, προσπαθώντας να βρούν εσοχές οικοδομών, εισόδους πολυκατοικιών και καταστημάτων, για να αράξουν για το βράδυ.
Ένας άστεγος βρέθηκε να προσπαθεί να τακτοποιηθεί στην είσοδο της πολυκατοικίας της εφημερίδας μας. Του ανοίξαμε και τον βάλαμε εντός της πολυκατοικίας. Ήταν ευγενέστατος και μας ευχαρίστησε συνεσταλμένα. «Κάνει κρύο» μας είπε. Σε ερώτηση γιατί δεν πηγαίνει σε δομές που υπάρχουν, μας είπε καθαρά και ξάστερα πως δεν τους δέχονται.
Το πρωί μας ευχαρίστησε και αφού φόρτωσε τις κουβέρτες του στο καροτσάκι του σούπερ μάρκετ, και του δώσαμε λίγα χρήματα για ένα ζεστό τσάϊ ή καφέ, έφυγε για το λιμάνι.
Δράματα καθημερινά από ανθρώπους που ήταν κύριοι, άρχοντες και κατάντησαν άστεγοι στο λιμάνι, χωρίς να γνωρίζουμε τι απέγιναν την επόμενη μέρα.
Και όμως υπάρχουν τόσα καταλύματα για όλους αυτούς, μέσα στην πόλη, κοντά ή δίπλα στο λιμάνι, που σίγουρα θα μπορούσαν να τους τακτοποιήσουν και να τους ζεστάνουν μια ή δυό κρύες νύχτες το χειμώνα.
Όταν είπαμε σε κάποιους αστέγους ότι υπάρχει ΔΟΜΗ ΜΚΟ στα Καμίνια, μας ρώτησαν που είναι τα Καμίνια.
Προσωρινά καταλύματα, τουλάχιστον για φέτος, θα μπορούσαν να γίνουν τα πνευματικά κέντρα: της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Διονυσίου, της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής, το παλιό Δημαρχείο Δραπετσώνας, ή το νεοαγορασθέν κτίριο της μητρόπολης στην οδό Φίλωνος, όπισθεν της Αγίας Τριάδας Πειραιά, τα οποία είναι κοντά στο λιμάνι.
Δεν μιλάμε βέβαια να δημιουργηθούν και εδώ συνθήκες Ευρώπης, όπου εκεί δίνουν διαμερίσματα στους αστέγους και τους βοηθούν να ξαναμπούν στα βήματα της πραγματικής, κοινωνικής και εργασιακής ζωής.