Μαρκοζάνη Σοφία

Έρωτας στο χιόνι

 

Βαδίζαμε φίλοι παλιοί

το κρύο τσουχτερό να περονιάζει

με παίρνεις αγκαλιά, σαν αρχηγός

που σε προστάζει.

Και ξάφνου, αναπάντεχα…

σε ένα δέντρο σταματάς, στα μάτια με κοιτάς

τα φύλλα πεταμένα απ το κυνήγι του βοριά

σταγόνες να μας βρέχουν τα μαλλιά

και οι νιφάδες του χιονιού

να μας ραντίζουν με φιλιά.

Ω!! Τι στιγμή!! Θυμάμαι πως τα μάτια σου

για ουρανό κοιτούσα.

Άναψε μια φωτιά τρελή,

στον πυρετό μου ζούσα.

Με σκέπασες με το ζεστό σου το κορμί

και τα φιλιά σου τριαντάφυλλα στο στόμα.

Πώς έφερες την άνοιξη μεσ’ το χιονιά;

Πώς όλα γίνανε μια ζωγραφιά;

Τινάξαμε από πάνω μας το χιόνι

κι ο έρωτας επήρε το τιμόνι.

Σοφία Μαρκοζάνη