Βουλγαράκη Περιστέρα

Ακούνητα καράβια

Ακούνητα καράβια στο απάγκιο,

ακούνητες ψυχές, ένα ναυάγιο.

Πιασμένα απ’ το χέρι του «αντίο»,

μακριά απ’ της ζωής το μεγαλείο.

Της μοίρας το φιλί δεν έχουν νιώσει,

το δάκρυ τους στα μάτια έχει στεγνώσει.

Σε ξέρα πάντα πέφτουν τα όνειρά τους,

κενό που δε γεμίζει η ματιά τους.

Αφήνουν τη ζωή να περιμένει,

στην άκρη μήπως κάποιος τη μαζέψει.

Ποτέ της δεν θα είναι χορτασμένη,

δεν έχει ευτυχία περισσέψει.

Περιστέρα Βουλγαράκη