Να λογικευτούν οι ποιητές

Ότι έγινε θα ξαναγίνει κι οι νήπιοι θα εκπλήσσονται κάθε φορά που θα κατανοούν το ρεχθέν. Όμως οι ποιητές θα γράφουν για τις νυχτερίδες της Αιγύπτου που μέσα απ’ τα γκρίζα τους φτερά φαίνεται το γαλάζιο του ουρανού. Υπάρχουν, λένε, μέσα απ’ τα φτερά των νυχτερίδων φεγγίτες προς το γαλάζιο της άφθαστης ομορφιάς.

Τι παραλογισμός. Λες κι είναι αυτό που μας καίει. Εμείς καιγόμαστε σε πλάτος κύριοι ποιητές. Όχι σε ύψος. Ένας καλός ποιητής οφείλει να μιλάει πάντα λογικά

Υγ1. Να φοράς διπλή μάσκα mon amour, να μη νιώθεις τη μπόχα.

Υγ2. Δεν φοράς τη μάσκα σου αγάπη μου. Γιατί; Διυλίζεις τον σάπιο αέρα στα πνευμόνια σου; Την εκπνοή σου, λεπτό άρωμα, τη νιώθω πάνω απ’ τα έλη, να πυκνώνει. Ζεστή ευωδία η ανάσα σου, αγάπη μου, έρχεται, πάει, έρχεται, πάει κι έναν καινούριο κόσμο υφαίνει, υφαίνει.

Κατερίνα Χιώτη