Το σουβλάκι είναι βασιλιάς
“…Τα σουβλατζίδικα ήσαν τα πιο δημοφιλή και προσιτά ταχυφαγεία, χωρίς τον ανταγωνισμό των σημερινών ποικιλώνυμων σαντουιτσάδικων. Κάθε πλατεία και γειτονιά είχε τα δικά της.
Στον Άγιο Διονύση ήταν η γνωστή πιάτσα με τον διάσημο Καράμπαμπα, τον Αβραάμ και τον Πολύβιο.
Στο κέντρο των Ταμπουρίων, στο υπογειάκι απέναντι από τον κινηματογράφο Λουξ, ο Ηλίας Πατίδης έψηνε στην φουφού, βαλμένη στα σκαλοπάτια, σουβλάκια για τους περαστικούς. Πιο μέσα λίγα τραπέζια για ένα ποτήρι «μπύρα ΦΙΞ κάνει καλό» σύμφωνα με το διαφημιστικό της σλόγκαν. Τριγύρω στην πλατεία τρία τέσσερα ακόμη σουβλατζίδικα. Στην πάνω πλατεία, που είναι το σημερινό δημαρχείο, βασίλευε ο Αράπης.
Τα τοτινά σουβλάκια ήσαν πεντανόστιμα, αφού ήσαν καμωμένα με αρνί ζυγούρι. Το χοιρινό, που υποβάθμισε την γεύση τους, προέκυψε στο τέλος της επόμενης δεκαετίας, όταν έγινε ευρείας κατανάλωσης λόγω της χαμηλότερης τιμής του. «Τρώτε νόστιμο και φτηνό χοιρινό» έλεγε η διαφημιστική καμπάνια.
Η ντομάτα ήταν διαθέσιμη μόνο λίγους μήνες το χρόνο, αφού δεν υπήρχαν θερμοκήπια να παράγουν ντομάτες στο καταχείμωνο, όπως σήμερα. Έτσι, τον υπόλοιπο καιρό, την ντομάτα στο σουβλάκι υποκαθιστούσε η σάλτσα…”
Άρης Γαβριηλίδης
Απόσπασμα από το βιβλίο του “Νοσταλγώντας την δεκαετία του 50 – Η ζωή σε μια συνοικία του Πειραιά”.