Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

«Δέσποτα, φέρνοντας στή μνήμη μου τήν παραβολή πού εἶπες γιά τόν ἄσωτο υἱό, τό πῶς δηλαδή, ἐνῶ αὐτός ἐρχόταν καί προτοῦ σέ πλησιάσει, ἐσύ ὁ εὔσπλαγχνος ἔτρεξες, ἔπεσες ἐπάνω στόν τράχηλό του καί τόν καταφίλησες, στηρίζοντας τό θάρρος μου στό πέλαγος τῆς ἀγαθότητάς Σου, ἔτρεξα κοντά Σου μέ ὀδύνη καί λύπη καί σκυθρωπή καρδιά. Ἐσύ ὅμως, ὁ Θεός μου, γνωρίζεις καλά τήν ἀδυναμία μου, τήν ταλαιπωρία, τήν ὀλιγοψυχία μου καί τίς προλήψεις πού πρόκειται νά μέ τυραννήσουν καί νά μέ στενοχωρήσουν. Βοήθησέ με, ἱκετεύω γονατιστός μπροστά Σου, καί μή μ’ ἐγκαταλείπεις, οὔτε νά μ’ ἀφήσεις γιά πολύ νά περιγελῶμαι καί νά περιπαίζομαι ἀπό τόν ἐχθρό, ἐμένα πού ἀπό τώρα, ἀγαθέ, εἶμαι δοῦλος Σου!»