Δήμου Μάρω

Το πέτρινο καράβι

Μπροστά σ’ ένα ταραγμένο πέλαγος

μέσα στη βαθειά απεραντοσύνη

στην αγκαλιά της θάλασσας

ένα καράβι ταξιδεύει.

Τα θυμωμένα κύματα τ’ ακολουθάνε

κι ο καπετάνιος στη γέφυρα πάνω

τον μαύρο ουρανό κοιτά.

Όχι δεν σκέφτομαι τίποτα

στη θολή γραμμή του ορίζοντα

τα μάτια μου είναι καρφωμένα.

 

Τ’ αχαλίνωτα κύματα ταραχή κάνουν

κι εμένα της θάλασσας τα μπλε μάτια

από πολύ κοντά, με κοιτούν.

Πικρό είναι της θάλασσας το νερό

και το πέλαγος είναι απέραντο

όπως και η σιωπή.

Το πέτρινο καράβι με τα όνειρα τα πολλά

ταξιδεύει ακίνητο

και η θάλασσα βογγάει

πόνο ζωής κι αρμύρα.

 

 

Από την ποιητική συλλογή

«Ναυτικό Φυλλάδιο»