Η ταπεινοφροσύνη
Καθώς γύριζε μια μέρα στο κελλί του ο Οσιος Μακάριος, φορτωμένος φοινικόφυλλα για το εργόχειρό του, τον σταμάτησε ο διάβολος, έτοιμος να του επιτεθεί, αλλά δεν μπορούσε. Μία ακατανίκητη δύναμη τον εμπόδιζε.
-Πολύ μ’ έχεις βασανίσει, Μακάριε, του φώναξε άγρια. Τόσα χρόνια σε πολεμώ και δεν μπορώ να σε ρίξω. Και τι περισσότερο από μένα κατορθώνεις εσύ; Νηστεύεις τάχα; Αμ’ εγώ ποτέ δεν τρώγω. Αγρυπνείς; Εγώ ούτε καν έχω ανάγκη από ύπνο. Ένα μόνο φοβερό έχεις που με τρομάζει.
-Ποιό είναι αυτό; ρώτησε με πολύ ενδιαφέρον ο Οσιος.
-Η ταπεινοφροσύνη, ομολόγησε θέλοντας και μή ο διάβολος και εξαφανίστηκε.