ΟΧΙ στις Γραικογλίτσες (Greeklish)
Επειδή καθημερινώς γινόμεθα αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες, στην κακοποίηση της γλώσσας μας, επιθυμούμε και θέλουμε να υψώσουμε την φωνή μας, μαζί με τους χιλιάδες άλλους, οι οποίοι τα αυτά φρονούν και τα αυτά βιώνουν και υπό των ιδίων πόθων ελαύνονται.
Πλαίσιο και κεντρικός φορέας του ελληνικού πολιτισμού υπήρξε ανέκαθεν η ελληνική ενιαία διαχρονική γλώσσα. Κάθε κατάκτηση του μακρού και πλουσίου παρελθόντος της ελληνικής διανοήσεως και δημιουργίας κατονομάσθηκε και σηματοδοτήθηκε μέσω των αντιστοίχων συμβόλων, όρων ή λέξεων, οι οποίες βρίσκονται σε πλήρη αιτιακή σχέση με τα σημαινόμενα, τα οποία μεταφέρουν την βαρεία και συμπυκνωμένη συναισθηματική και εννοιολογική φόρτιση η οποία τους προσδόθηκε. Σήμερα, όπως και στο απώτερο παρελθόν σκεπτόμεθα και εκφραζόμεθα με τα ίδια αυτά λεκτικά σύμβολα.
Η γλώσσα μας, δεν είναι το παγωμένο και αδρανές είδωλο μιας προϋπάρχουσας πραγματικότητας, αλλά ο δυναμικός παραγωγός της.
Απεμπολώντας την γλώσσα μας, απεμπολούμε την μακροβιότερη πνευματική επένδυση η οποία είναι η ιστορία μας και ο πολιτισμός μας. Και οι λαοί, οι οποίοι δεν μερίμνησαν εγκαίρως να διατηρήσουν την ιστορία τους και άρα την συλλογική τους μνήμη, χάνονται. Αφομοιώνονται από άλλους λαούς και σβήνουν διά παντός.
Η γλώσσα μας, δυστυχώς, βάλλεται και υποσκάπτεται παντοιοτρόπως από εχθρούς και φίλους, αλλά και εδώ είναι το λυπηρό, και από εμάς τους ιδίους.
Πιθηκίζοντας αφενός στον καθημερινό μας λόγο μετ’ ακηδίας, αφροσύνης και επιπολαιότητας ένα λόγο συνθηματικό, αποσπασματικό, χωρίς ειρμό και αλληλουχία και αφ’ ετέρου αυτόπτες μάρτυρες στο συντελούμενο έγκλημα κατά της γλώσσας μας, δεχόμεθα αδιαμαρτυρήτως την καταλυτική και επικίνδυνη εξάπλωση σε ένα πλήθος περιοδικών και εφημερίδων, ενός θρυμματισμένου αγγλόφιλου ύφους, τόσον διαφορετικού εκείνου του γνωστού των παλαιών καλών Ελλήνων συγγραφέων μας και δημοσιογράφων, οι οποίοι πονούσαν και αγαπούσαν τον τόπο αυτό.
Η αδράνειά μας και η αμάθειά μας αγγίζει τα όρια της υποκρισίας, όταν μετά περισσής αναλγησίας κοπτόμεθα, δήθεν διότι απεμπολείται η γλώσσα μας από κάποια ξένα κέντρα αποφάσεων, την στιγμή κατά την οποία εμείς οι ίδιοι γινόμεθα καθημερινώς «ΑΡΝΗΣΙΓΛΩΣΣΟΙ».
Και αρνησίγλωσσος είναι μία νεότευκτη λέξη και δεν υπάρχει σε κανένα έγκυρο ελληνικό λεξικό για τον απλούστατο, μοναδικό και σημαίνοντα λόγο ότι ουδέποτε στο παρελθόν διανοήθηκε Έλλην την ύπαρξη αρνησιγλώσσου Έλληνος.
Γιάννης Γκανάσος