Το παραμυθάκι της Φωνής
Τα κύτταρά μας
”Κάθε άνθρωπος φέρνει μαζί του όλους τους αιώνες”, έλεγε ο κύριος Τάκης δείχνοντάς μας ένα ανθρώπινο κύτταρο σε μεγέθυνση.
”Το πέρασα για πίνακα ζωγραφικής”. είπε η Σμαρώ χαμογελώντας.
”Όλα εξελίσσονται και τίποτα δεν μένει αμετάβλητο ”απάντησε ο Κυριάκος.
”Υπάρχουν καλά και κακά κύτταρα”; ρώτησε η Λένα
”Κανείς δεν είναι καλύτερος από κάποιον άλλο…
Ο καθένας είναι ξεχωριστός με τον τρόπο του” της απάντησε ο Στέλιος
”Από τα κύτταρα ξεκινάει η διαδικασία να γίνεις δυνατός, άξιος και πολύτιμος” έλεγε η Νίκη με ύφος
”Κύτταρα που να σε κάνουν μεγαλώνοντας χαμογελαστό στα δύσκολα υπάρχουν”; ψιθύρισε ο Μάνος.
”Θα ήθελα να υπήρχαν μαγικά κύτταρα που θα μπορούσαν να κάνουν έναν καλύτερο κόσμο” ευχήθηκε ο Παύλος.
”Δεν ξέρω τι θέλετε εσείς, εγώ δε θέλω κύτταρα που να σε κάνουν ”Ιούδα” είπε η Φρόσω που από μικρή άκουγε τη μαμά της να λέει ”Μη γίνεσαι Ιούδας”.
”Αχ τι θα κάνω εγώ με σας που μου γίνατε φιλόσοφοι” έλεγε ο κύριος Τάκης και συνέχισε να μας λέει πως το κύτταρο είναι η λειτουργική μονάδα που εκδηλώνει το φαινόμενο της ζωής.
Ζωή Μπούζα