Κανατσέλης Γιάννης

Το τελευταίο τραίνο

 

Ποτέ δεν κοιτούσα το ρολόϊ

όταν άκουγα το σφύριγμα

του τελευταίου τραίνου.

Ήξερα πως ήταν

περασμένα μεσάνυχτα.

Έβγαινα έξω

και περίμενα ν’ ακούσω

το τρα τρα τρα

του θορύβου στις ράγες

και να δω το μεγάλο

φανάρι του μπρος

που έμοιαζε απόκοσμο

και υπερφυσικό.

Έμενα να αφουγκράζομαι

τον ήχο που έσβηνε αργά

και έμπαινα σπίτι

όταν απλωνόταν και πάλι

η πλήρη ησυχία της νύχτας.

Μια ζωντανή ανάμνηση

ένα μεγάλο βίωμα.

Ένας ήχος, μια εικόνα,

που ποτέ δεν ξεθωριάζουν.

 

Γιάννης Κανατσέλης