Τζώρτζος Σταύρος
Άλφα
Απόψε έλα… έλα έστω στ’ όνειρό μου
να το… Να το το φεγγαρόφωτο, στη σκοτεινή νύχτα της ζωής.
Απόψε έλα… έλα να στολίσω τα μαλλιά σου με άστρα.
Έλα πριν έρθει η αυγή και χαθεί η νύχτα.
Στιγμή δεν θα κλείσω τα μάτια μου,
θα σου τραγουδήσω το Τραγούδι της Σιωπής
την ώρα που θ’ ακουμπάς το κεφάλι σου
στο προσκέφαλο της ψυχής μου…
Απόψε έλα, τη βλέπω, έρχεται η αυγή
για να φωτίσει τα δακρυσμένα μάτια μου
και να φανερώσει το ολάνθιστο πάθος μου για σένα.
Έλα, ν’ ακούσω τον παφλασμό των κυμάτων
που δημιουργούν τα μαλλιά σου,
ανάκατα με τον θόρυβο των σεντονιών,
την ώρα που θα προσκυνώ τα κοραλλένια χείλη σου.
Απόψε έλα, δεν θα βρεις αλλού σπαθί
να κόψει τον γόρδιο δεσμό σου…
Έλα, σε περιμένω σαν ποταμός από λουλούδια,
γεμάτος αντρειωσύνη, να πάρω αυτό που θέλεις να μου δώσεις
και να σου δώσω αυτό που θέλεις να μου πάρεις.
Έλα πριν ροδίσει ο πρωϊνός φρέσκος ήλιος κ αι σε χάσω…
Έλα, να σου γεμίσω την ψυχή αισιοδοξία
και την ποδιά σου με άστρα φωτεινά
για να μπορείς να δεις μέσα στην καταχνιά,
μέσα στο τρεμούλιασμα του φεγγαριού… πόσο σ’ αγαπώ!
Σταύρος Τζώρτζος
Από την ποιητική συλλογή
«Α έως Ω»