Τριάντου Νίκη

Αλφαβητάρι

 

Αλφαβητάρι έχω στα χέρια

Μαθαίνω απ’ την αρχή τις λέξεις ξανά

Φτάνω ανέμελα στ’ αστέρια

Με διαστημόπλοιο από ρολά και χαρτιά.

 

Απλώνουνε τ’ άστρα τριγύρω

Κερνάει απόψε διαμάντια η νυχτιά

Έλα ακόμη ένα γύρο

Με αυτούς π’ αγαπούν και μιλούν σαν παιδιά.

 

Κόβω καρπό από την κερωνία

Δοξάζω τον Ύψιστο για τ’ αγαθά

Αυτός ο τόπος μια ευλογία

Μικρός, μα χαρίζει χρυσή τη μπουκιά.

 

Κι η άνοιξη τρέφει τα παιδιά της

Φυτά ανθισμένα του κάμπου, πουλιά

Απλόχερα σκορπά τ’ άρωμά της

Θα μείνει καιρό στα βουνά.

 

Και παίρνω μες το πρωτοβρόχι

Σταγόνες κεντάω στα λευκά σου μαλλιά

Κι οι άνεμοι με ζήλεψαν πρώτοι

Λυσσομανάνε στου γιαλού τ’ ανοιχτά.

 

Κοιτώ τα καφετιά σου τα μάτια

Και λέω, δεν υπήρξανε πιο καθαρά.

Σου δίνω το χειμώνα δυο γάντια

Στο χέρι. Το θέρος σε θέλω ξανά.

 

Τριάντου Νίκη