Διονύσης Κουλεντιανός.Εξαιρετικός Ποιητής, Συγγραφέας και Άνθρωπος

Έφυγε από κοντά μας στις 24 του Απρίλη 2021, ο Διονύσης Κουλεντιανός, πιστός φίλος του Πειραιά, άνθρωπος του Πνεύματος και της Τέχνης, με μεγάλη προσφορά στον Πολιτισμό και την Κοινωνία. Γεννημένος στον Πειραιά το 1935 αλλά με καταγωγή από τα Κύθηρα ο Διονύσης, αγαπήθηκε πολύ και αποτελούσε πάντα παράδειγμα φάρο για όλους.

Ο Διονύσης Κουλεντιανός τέλειωσε την Ελληνογαλλική σχολή του Πειραια ‘Saint Paul’ και μετά ακολούθησε τον δρόμο της αυτομόρφωσης στη φιλοσοφία, δημοσιογραφία και ψυχολογία μεταξύ άλλων. Με την λογοτεχνία ασχολήθηκε από πολύ νεαρή ηλικία και εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο το 1956.

25 τα βιβλία του που δημοσιεύτηκαν με ποίηση, διηγήματα και μεταφράσεις. Τακτικά δημοσιευόντουσαν ποιήματα και εργασίες του σε περιοδικά και εφημερίδες, εισπράττοντας πολύ κολακευτικά σχόλια για την ποιότητα και το μεστό περιεχόμενό τους.

Στίχοι του έχουν μεταφραστεί σε είκοσι και πλέον ξένες γλώσσες και ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε πάμπολες ελληνικές και ξένες ποιητικές ανθολογίες. Για το έργο του έχει τιμηθεί με δεκάδες ελληνικές και ξένες διακρίσεις και διατέλεσε μέλος διακεκριμένων οργανισμών από το χώρο της ποίησης και του πολιτισμού.

Στο έργο του διακρίνεται ο ανθρωπισμός, ο έρωτας και ο ρομαντισμός, πράγματα που μας άφησε ως ακριβή παρακαταθήκη.

Στην ποιητική του συλλογή «ΛΥΡΙΚΑ ΤΙΤΙΒΙΣΜΑΤΑ» αναφέρει στην πρώτη σελίδα: «Δίχως, Θεέ μου, την ποίηση, η ζωή μου που θα βρησκε ακουμπιστήρι;» και δεν είχε άδικο, η ποίηση είναι το ακουμπιστήρι της διανόησης, το πρώτο τιμόνι του πολιτισμού, η τέχνη των τεχνών, το πνεύμα του πνεύματος.

Τελευταία κατοικία του Διονύση τα αγαπημένα του Κύθηρα, ένας λατρεμένος τόπος που πάντοτε φρόντιζε να επισκέπτεται και χαρά του να φέρνει τοπικά δώρα στους φίλους του στον Πειραιά.

Μεγάλο το κενό που αφήνει η εκδημία του, άνθρωποι σαν τον Διονύση σπανίζουν σήμερα.

Στα παιδιά του και τους λοιπούς οικείους τους, εκφράζουμε την ειλικρινή μας θλίψη για την μεγάλη απώλεια.

Τον αποχαιρετούμε με το ποίημά του “ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΘΥΜΙΑ”, που αντικατοπτρίζει, την μεγάλη αγάπη του Διονύση για την λογοτεχνία, αλλά και την πίστη του, ότι η ζωή πάντα θα συνεχίζεται.

«Μέσα στην κάσα μου, / όταν πεθάνω, σας ζητώ / να βάλετε, αντί για νεκρολούλουδα, / Μολύβια και χαρτιά… / Ναχω να γράφω στο ταξίδι το μακάβριο / για τις χαρολύπες μιας ζωής!»