Το ανέκδοτο της Φωνής

Άβυσσος η ψυχή της γυναίκας

Ένας άνδρας περπατά σε μια παραλία όταν σκοντάφτει σε ένα λυχνάρι, το παίρνει στα χέρια του και αμέσως εμφανίζεται ένα τζίνι.

-Με ελευθέρωσες και σ’ ευχαριστώ. Κανονικά έχεις 3 ευχές αλλά επειδή είναι η τέταρτη φορά αυτόν τον μήνα που με ελευθερώνουν και έχω βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια εσύ έχεις δικαίωμα μόνο για μια ευχή.

Ο άνδρας κάθεται και σκέφτεται λίγο και λέει:

-Πάντα ήθελα να πηγαίνω στην Αγίγινα, στο νησί μου, αλλά φοβάμαι να μπω σε πλοίο, γι’ αυτό θέλω να κατασκευάσεις μια γέφυρα για να πάω με το αυτοκίνητο.

-Χα χα χα χα χα! Αυτό που ζητάς, ναι μεν δεν είναι αδύνατο, αλλά σκέψου λίγο λογικά πόσο τσιμέντο χρειάζεται πόσο βαθιά πρέπει να μπουν οι κολόνες, την οικολογική καταστροφή… άλλο, άλλο, βρες κάτι άλλο.

-Κοίτα έχω παντρευτεί 4 φορές όπως έχω χωρίσει 4 φορές και όλες οι γυναίκες μου με κατηγορούσαν ότι δεν τους έδινα σημασία και ότι ήμουν αναίσθητος. Γι’ αυτό επιθυμώ από δω και πέρα να μπορώ να καταλαβαίνω τις γυναίκες… Να καταλαβαίνω πως νιώθουν, να ξέρω τι σκέφτονται όταν μου μιλάνε, τι θέλουν όταν λένε “τίποτα”… και πως να τις κάνω πραγματικά ευτυχισμένες…

Το τζίνι έμεινε λίγο σκεφτικό και μετά του είπε:

Πόσες λωρίδες θέλεις να έχει η γέφυρα για την Αίγινα;