Το αρνάκι και ο σφάχτης

“….Ζωντανό αρνάκι αγόραζαν οι νοικοκυραίοι λίγες εβδομάδες πριν από το Πάσχα. Το τάιζαν, το μεγάλωναν και… το έσφαζαν για το Πασχαλινό τραπέζι, δημιουργώντας ψυχικό τραύμα στα παιδάκια της οικογένειας, που δένονταν μαζί του.

Αν όμως είναι σχετικά εύκολο να σφάξεις και να ξεπουπουλιάσεις κότα ή γαλοπούλα, με το αρνί, που εκτός από το σφάξιμο θέλει και γδάρσιμο, τα πράγματα ήταν δύσκολα. Ποιος θα έκανε αυτή την «βρώμικη δουλειά»; Ο πλανόδιος σφάχτης ήταν ο πλέον κατάλληλος για αυτή την δουλειά.

Αυτός ο σφάχτης γυρνούσε με τα πόδια στις γειτονιές, φορτωμένος τα σύνεργά του, και διαλαλούσε την τέχνη του. Έβγαινε και ο νοικοκύρης με το καλοθρεμμένο αρνάκι του και άρχιζε το μακελειό. Πού γινόταν; Στο δρόμο, φυσικά, υπό τα βλέμματα των περαστικών και των παιδιών της γειτονιάς, που έτρεχαν να δουν αυτό το περίεργο όσο και αποτρόπαιο εγχείρημα….”

Άρης Γαβριηλίδης

Απόσπασμα από το βιβλίο του “Νοσταλγώντας τη δεκαετία του ’50-Η ζωή σε μια συνοικία του Πειραιά”.