Ανώφελες ή και Επικίνδυνες.Οι «σταθερές» Κυβερνήσεις

Οι “σταθερές κυβερνήσεις” από μόνες τους δεν σημαίνουν τίποτα. Το είδαμε αυτό στο παρελθόν αλλά ας εστιάσουμε στα τελευταία 25 χρόνια:

Τι απέμεινε από την 8ετία Σημίτη, την 5ετία Καραμανλή, από την 6ετία ΓΑΠ-Σαμαρά-Βενιζέλου και τέλος από την 5ετία Τσίπρα;

Δεν επιθυμώ να το σχολιάσω.

Ανατρέχοντας ωστόσο στην ιστορία Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου στον πολιτικό βίο του, αλλά ιδιαίτερα στην 20ήμερη πρωθυπουργία του το 1924 έκανε κοσμογονία.

Το έργο του Παπαναστασίου ήταν τεράστιο, απαριθμούμε:

Έβαλε τις βάσεις της ομαδικής μεταφοράς (συγκοινωνιακά μέσα) ταχυδρομείων και τηλεγραφίας.

Θέσπισε το εθνικό κτηματολόγιο, οικοδομικούς κανονισμούς, ρυθμιστικό σχέδιο της πόλεως των Αθηνών.

Συστήνει την Διεθνή επιτροπή ανοικοδόμησης της Θεσσαλονίκης.

Ιδρύει το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1924).

Αναδιοργάνωσε το ΕΜΠ και την Σχολή Καλών τεχνών.

Φιλότεχνος βοηθά στον εμπλουτισμό της Εθνικής Πινακοθήκης.

Στενός φίλος όλων των λογοτεχνών και εικαστικών (Κ. Παρθένη, Κ. Παλαμά, Αλ. Δελμούζου, Μ. Καλομοίρη, Αγ. Σικελιανού κ.α).

Οργάνωσε τους Γεωργικούς Συνεταιρισμούς και σχολές γεωργικής εκπαίδευσης.

Ίδρυσε την Αγροτική Τράπεζα.

Δημιούργησε το Πεδίον του Άρεως ως Πάρκο.

Άνοιξε τις πόρτες του Βασιλικού κήπου και το μετονόμασε σε Εθνικό κήπο.

Στο ιδεολογικό επίπεδο ήταν βαθύτατα Δημοκράτης, καινοτόμος και πρωτοπόρος για την εποχή του, όπως:

Σε θέματα Πολιτικού γάμου, γυναικείας ψήφου, προστασία μητρότητας, εξώγαμων τέκνων, κοινωνικές ασφαλίσεις, κατάργησης θανατικής ποινής, διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους, συνδικαλιστικής και συνεργατικής οργάνωσης, ψηφοφορίας με απλή αναλογική, κ.α

Για όλα αυτά δεν μπορούσε να δεχτεί τον αυταρχισμό και τα δικτατορικά κινήματα, πράγμα σύνηθες για την εποχή.

Επίσης ήταν υπέρ της ισότιμης συνεργασίας των κρατών και βοήθησε στην δημιουργία της Βαλκανικής Ένωσης και Ελληνοτουρκικής φιλίας μεταξύ Ελ. Βενιζέλου και Κεμάλ Ατατούρκ, (1930-1933).

Ο Γ. Παπανδρέου είπε: «Ο Βενιζέλος επραγματοποίησεν εις την Ελλάδα το έθνος και το κράτος. Ο Αλ. Παπαναστασίου εισήγαγε εις αυτήν τον πνευματικόν και κοινωνικόν χαρακτήρα. Αποτέλεσε εγκαλλώπισμα του πολιτικού κόσμου της Ελλάδος. Ενάρετος όσον ουδείς, με ευψυχίαν όσον ουδείς».

Δημήτρης Ζακοντίνος