Καβάκου – Στρατηγού Λίτσα

Ασάλευτες στιγμές

 

Σιωπή μου να σε τσάκιζα

σαν τον παλιό καθρέφτη,

σαν τ’ ασημάδευτο γυαλί

που στα χαλίκια πέφτει.

 

Ν’ ακούσω το περπάτημα

του φεγγαριού στο κύμα

το στεναγμό της άνοιξης

στο φουντωμένο κλήμα.

 

Των αστεριών τον ψίθυρο

και της αυγής τα χνώτα,

του τεντωμένου δοξαριού

τη μεθυσμένη νότα.

 

Μα συ σκορπάς στον άνεμο

κάθε ρυθμού τον ήχο

και κρύβεις ώρες άφωνες

στον αψηλό σου τοίχο.

 

Σιωπή μου να σε τσάκιζα

να μου μιλήσει η πλάση

για κείνα που θα φτάσουνε

γι αυτά που χουν περάσει.

 

Από την ποιητική συλλογή

«Ονειρικά ταξίδια»

Εκδόσεις Φωνής Πειραιωτών