Μπριλή Μαίρη

Χιονάνθρωπος

Μικρούλη εσύ

Χιονάνθρωπε,

που μια χειμωνιάτικη νύχτα,

στα ερωτικά σεντόνια

του Βορά με την Διαύγεια,

το ασάλευτο σώμα σου

άστραψες.

 

Ουράνιας σύλληψης

παιδί εσύ, που από τις κόχες

των άστρων -για μάτια σου-

στον καταψύκτη του λογισμού

την δροσερή φλόγα σου

έκρυψες.

 

Άκουσε, που με τους χτύπους

της καρδιάς μου, στην πόρτα

του Νου σου ,την μυστική

σύσταση του φέγγους της

ζητώ.

 

Κι εγώ, που έχω σώμα

από χώμα, μέσα από τις ρίζες μου

στο πιο λαμπρό,

στο πιο ευωδιαστό

άνθος, που με τα χρώματα

μιας χιονοστιβάδας αγάπης μου

θα βάψω…

 

Μαίρη Μπριλή