Λαουτάρης Ι. Εμμανουήλ

Το πλοίο φεύγει

Το πλοίο έτοιμο να φύγει στο λιμάνι,

στην προκυμαία φασαρία, κουρνιαχτός,

σάπια σκαριά, γερανογέφυρες, καφάσια,

κι εγώ σιμά, ονειροπόλος, μοναχός.

 

Μπόχα η ζωή, γέλιο και δάκρυ σε μια ρότα.

Άσπρο πλεούμενο, σε βρώμικα νερά.

Αν απαρνιόμουνα και δάκρυ και ιδρώτα,

πως θα ξεχώριζα την πίκρα απ’ τη χαρά;

 

Το πλοίο φεύγει και μπροστά μόνο κοιτάει

γλάρος περήφανος στου Αιγαίου τα νερά,

χαρές και χίμαιρες μαζί του κουβαλάει,

κάποιοι γελάνε, κάποιος κλαίει γοερά.

 

Ουρανοθάλασσα, φωνές τα ψαροπούλια

και ένας ήλιος που αιώνια μας κοιτά

κι εγώ ριγώντας, σαν Αυγερινός και Πούλια,

σε βλέπω πάλι, σ’ ένα γλάρο που πετά.

 

Εμμανουήλ Ι. Λαουτάρης

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις

Εριφύλη 2009