“Αντιγόνη” του Σοφοκλή

Η Ισμήνη ήταν η κλασική γυναίκα εκείνης της εποχής, αδύναμη μπροστά στους άντρες και φοβισμένη.. Για την τραγωδία ο τύπος του: Αντιήρωα”. Στην ιστορία έμεινε ως η αδελφή της Αντιγόνης.

Ισμήνη: Αλίμονο, αδελφή μου, σκέψου πόσο μισητός και ντροπιασμένος πέθανε ο πατέρας μας. Θέλησε να κυνηγήσει μια αμαρτία και ανακάλυψε πως ήτανε αυτός η αμαρτία. Τότε, ο ίδιος, με τα δυο του χέρια, κέντησε δυνατά τα μάτια του τα δύο.

Μετά η μάνα και γυναίκα του, αυτή που έπαιξε τον διπλό τούτο ρόλο, μόλις το έμαθε, έφτιαξε πλεκτή θηλιά κι έδωσε ατιμωτικό τέλος στη ζωή της.

Αργότερα μας βρήκε τρίτη συφορά. Τα έρημα τ’ αδέλφια μας, αλληλοσφάχτηκαν μέσα σε μίση. Τα χέρια τους τα δύο σήκωσαν και μοιραστήκανε τον θάνατο.

Και τώρα, σκέψου, εμείς οι δυο, που μείναμε μονάχες, τι κακό τέλος θα ‘χουμε, αν δεν τηρήσουμε τον νόμο και παρακούσουμε την θέληση του βασιλιά και την δύναμή του. Πρέπει να το καταλάβεις: Εμείς, που γεννηθήκαμε γυναίκες, πόλεμο να κηρύξουμε στους άνδρες, δεν μπορούμε. Εξ άλλου μας κυβερνάνε δυνατότεροι  από ‘μας. Για τούτο θα σκύψουμε το κεφάλι και σ’ αυτά που τώρα μας βρίσκουνε και σε χειρότερα απ’ αυτά.

Εγώ θα υπακούσω σε αυτούς που έχουμε για άρχοντες. Θα αναγκαστώ να υπακούσω. Θα ζητήσω να με συγχωρήσουν αυτοί που βρίσκονται μέσα στη γη θαμμένοι, γιατί ό,τι κάνω το κάνω παρά τη θέλησή μου, όμως το να πράττεις έργα που ξεπερνούν τις δυνατότητές σου, δεν έχει νόημα, το ξέρω.