Μεθοδικά η γενοκτονία των Ποντίων.Από τους Τούρκους

Στις 19 Μαΐου 1919, με την είσοδο του Κεμάλ στην Σαμψούντα αρχίζει το τρίτο κύμα της οργανωμένης εξόντωσης του Ποντιακού Ελληνισμού, που είχε ξεκινήσει με την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Από το 1914 στον Πόντο άρχισε η διατεταγμένη, συστηματική μαρτυρική, βάναυση και με απάνθρωπο τρόπο εξόντωση και παράλληλα με τις εκτοπίσεις, δολοφονίες και λεηλασίες περιουσιών των Ελλήνων των παραλίων της Δυτικής Μ. Ασίας. Οι εξαναγκαστικοί εκτοπισμοί, οι αιματηρές πορείες σε ερήμους και χιονισμένα βουνά, τα απίστευτα μαρτύρια που υφίσταντο γέροντες και γυναικόπαιδα. Οι αρπαγές περιουσιών, οι πυρπολήσεις εκατοντάδων ελληνικών χωριών, οι εκτελέσεις, δολοφονίες, εκατοντάδων πολιτών, κληρικών, πνευματικών Ελλήνων Ποντίων.

Με την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από τον Πόντο το 1918, ο Πόντος βρέθηκε ανυπεράσπιστος στην πολιτική των Νεοτούρκων. Με το σύνθημά τους «Η Τουρκία στους Τούρκους» και με την έμπρακτη υποστήριξη σε πολεμικές «συμβουλές» και υλικό από τους Γερμανούς,  συνέβη η έναρξη της οργανωμένης Γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού, αρχικά από τον μαρτυρικό Πόντο για να ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβριο του 1922 στην παραλία της Σμύρνης και με την Ανταλλαγή των Πληθυσμών το 1923.

Ας μην λησμονούμε πως τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης με τα Τάγματα Εργασίας και τα υπόλοιπα μαρτύρια που εφαρμόστηκαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο λειτούργησαν… «πειραματικά» στον Πόντο και την υπόλοιπη Μ. Ασία.

Τα θύματα της Ποντιακής Γενοκτονίας ανέρχονται σε 353.000 και σε 1.500.000 περίπου ολοκλήρου του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Η Διεθνής αναγνώριση της κοινής Γενοκτονίας μας είναι αναγκαία και επιτακτική, επειδή τα αποτελέσματα της τα βιώνουμε απειλητικά μέχρι και σήμερα. Οι Έλληνες ολόκληρου του Μικρασιατικού χώρου δεν ζητούμε την αναγνώριση της Γενοκτονίας μας ούτε για να εκδικηθούμε ούτε για να μνησικακούμε, αλλά επειδή τα ατιμώρητα εγκλήματα κατά λαών δίνουν περιθώριο να επαναληφθούν και σε άλλους ανυπεράσπιστους λαούς.

Ποτέ ξανά και σε κανένα λαό του Κόσμου να μην συμβεί αυτό που συνέβη στον Ποντιακό και Μικρασιατικό Ελληνισμό. 102 χρόνια μετά είμαστε όλες και όλοι εδώ. Παρούσες και παρόντες πέντε γενιές.

Αρχοντία Παπαδοπούλου