ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΩΣΣΟΣ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΑ ΤΟΥ
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος εορτάζεται, την 27 Μαΐου, παράδειγμα καλοσύνης, ταπεινοφροσύνης, ενθέου ζωής. Εγεννήθην το 1690, από ευσεβείς και ενάρετους γονείς, σε ένα χωριό της Ρωσίας. Σε ηλικίαν 21 ετών, έλαβε μέρος στον ρωσοτουρκικόν πόλεμον. Μάχεται με γενναιότητα, υπερασπίζεται την πατρίδα του, γλυτώνει τον θάνατον, αλλά συλλαμβάνεται αιχμάλωτος, το 1711, από τους Τατάρους, (σύμμαχοι των Τούρκων). Αυτοί τον πωλούν σε έναν Οθωμανόν αξιωματικόν, ό οποίος τον οδηγεί αιχμάλωτον, στο Προκόπιον Μ. Ασίας, όπου διατηρούσε στρατόπεδον αιχμαλώτων. Αυτοί για να γλυτώσουν τα βασανιστήρια, αρνήθηκαν την πίστιν τους και έγιναν Μουσουλμάνοι. Ο δυστυχής Ιωάννης, δεν μπορούσε να αλλάξει την πίστιν του, ούτε να προδώσει τον Χριστόν, αφού ήταν αναθρεμμένος με τα νάματα της Ορθόδοξης πίστεως.
Με θάρρος και γενναιότητα, είπεν στον αφέντη του, αν με αφήσεις να πιστεύω στον Θεόν μου, θα σε υπακούω, διαφορετικά σου παραδίδω αυτήν την στιγμήν την κεφαλήν μου. Η πνευματική και ηθική ακτινοβολία του, εδάμασεν την θηριωδίαν του Τούρκου και άρχισεν να του συμπεριφέρεται με σεβασμόν και εκτίμησιν.
Δεν φοβάται τις δοκιμασίες, διότι γνωρίζει ότι η χριστιανική ζωή, δεν είναι βίος ανθόσπαρτος, αλλά δύσβατος, ανηφορικός δρόμος, που οδηγεί στην σωτηρίαν. Ζούσε για τον Χριστόν, διότι κατά την ρήσιν του Απ. Παύλου «το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος» δηλ. και αν αποθάνει είναι κέρδος, διότι θα ενωθεί με τον Χριστόν.
Υπομένει την αιχμαλωσίαν, προσευχόμενος, οι ψαλμοί του Δαυϊδ τον παρηγορούν, διότι όπως γράφει «ο 90ος Ψαλμός, στίχοι 1,2,3,» (σε μετάφρασιν) «Όποιος κατοικεί και παραμένει κάτω από την βοήθειαν του Υψίστου, θα αναπαύεται στην σκέπην τ’ ουρανού. Σε Αυτόν ελπίζω και Αυτός θα με προφυλάξει από κάθε κακόν».
Γράμματα δεν ήξερεν, μπορούσε όμως να ξεχωρίζει το καλό από το κακόν. Ήταν από εκείνους τους νέους, που τους φωτίζει η γνώσις του Θεού, όπως κήρυξεν ο σοφός Σολομών (4,8), «δίκαιος και γνωστικός στην νεότητα του, είναι αυτός ο νέος, που τον φωτίζει η γνώση του Θεού» και ομοιάζει με σεβάσμιον γέροντα, πολυμαθέστατον.
Ευχαρίστησίς Του ήταν η προσευχή, η μετάνοια, η νηστεία, η θεία Κοινωνία και στόχος του η Βασιλεία των Ουρανών.
Αρνήθηκε να μείνει στο δωμάτιον, που του παραχώρησεν ο Αγάς, προτιμούσε τον στάβλον, ως ασκητής εργαζόμενος στην φροντίδα των ζώων. Ευχαριστούσεν τον Θεόν, γιατί και Αυτός σε φάτνη εγεννήθην και σε φάτνην ανεκλίθην. Ήταν δούλος, αλλά αισθανόταν ελεύθερος, ποτέ λόγος πικρός δεν έβγαινε από το στόμα του. Ο τρόπος της ζωής του, είναι η υπέρβασις της σωματικής σκλαβιάς. Με τα μάτια της ψυχής Του, βλέπει τον Ιησού, επάνω στον Σταυρόν με το ακάνθινον στεφάνι και είναι πρόθυμος, να υποστεί και μεγαλύτερα βασανιστήρια.
Ακόμα και τα ζώα, καταλάβαιναν την αφοσίωσίν του και χλιμίντριζαν από χαρά, όταν τα χάϊδευε. Με την απλότητά και την πίστιν του, ότι ζητούσε από το Θεόν γινόταν. Είχεν την δύναμιν να θαυματουργεί. (Πολλά θαύματά του αναφέρονται στο συναξάρι, αλλά λόγω ελλείψεως χώρου, τα παραλείπομεν).
Και τα χρόνια πέρασαν, έφθασεν η 27η Μαΐου 1730, προαισθανόμενος το τέλος του, ζήτησε να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων. Όταν έλαβεν το Τίμιο σώμα και αίμα του Κυρίου, παρέδωσεν το Πνεύμα στον Θεόν. Ο πρώην δούλος ενταφιάζεται, εις το Προκόπι της Καππαδοκίας, ως αφέντης και δεσπότης από Χριστιανούς, Τούρκους Αρμενίους, σε χριστιανικόν κοιμητήριον.
Ο Άγιος Ιωάννης αναπαύεται πια και εισέρχεται στην μακαριότητα του Παραδείσου. Εδόξασεν τον Θεόν ανάμεσα σε αλλοδόξους και αλλοπίστους και ο Θεός τον εδόξασεν και επί γης και εν ουρανοίς.
Το μαρτύριον όμως συνεχίζεται και στο ιερόν σκήνωμά Του. Όταν έγινε ο ξεριζωμός των Ελλήνων από την Μ. Ασίαν, χριστιανοί μετέφεραν, το 1924, τα θαυματουργά λείψανα Του, στο Νέον Προκόπι της Ευβοίας. Το 1930 ανηγέρθη μεγαλοπρεπής και καλλιμάρμαρος Ναός. Αναρίθμητοι προσκυνητές, κατέφθαναν, από πολλά μέρη του κόσμου, για να θεραπευτούν, διότι «…το θείον Σου λείψανον, Άγιε, θαυματουργίας πηγάζει…» (στίχος από το Απολυτίκιον).
Μεταξύ των προσκυνητών ήταν και ένα ευσεβές ζευγάρι, η Ρίτα Μίρωνοβ και ο σύζυγός της, από την Φινλανδία, οι οποίοι, όταν επέστρεψαν στην πατρίδα τους, έκτισαν «το σπιτάκι του Αγίου Ιωάννου», κατανυκτικόν παρεκκλήσιον, το οποίον μετετράπην γρήγορα, σε ιερόν προσκύνημα από τους ορθόδοξους Φινλανδούς. Τα θυρανοίξια έγιναν 31 Ιουλίου 2012 και ακολούθησεν ομιλία, που συνεκίνησεν η αγιότητά Του, τους παρευρισκομένους.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας υπερνικήσομεν και ημείς τα δεσμά της ύλης και ελεύθερη η ψυχή μας, να αναζητεί τον Θεόν. Αυτός είναι το μοναδικόν στήριγμα στην επίγειον ζωήν μας. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ Ο ΑΓΙΟΣ
Mαρία Τσακανίκα