48Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΙΑΣ ΤΟΥ Α/Τ ΒΕΛΟΣ και το πλοίο –μνημείο απαξιώνεται!

Συμπληρώνονται αυτές τις ημέρες 48 χρόνια από την ημέρα που εκδηλώθηκε το Κίνημα του Ναυτικού και την ανταρσία του Αντιτορπιλικού «ΒΕΛΟΣ». Κι όμως το ιστορικό πλοίο, το οποίο έχει χαρακτηριστεί Μουσείο Αντιδικτατορικού Αγώνα βρίσκεται ουσιαστικά εγκαταλελειμμένο ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΔΙΕΘΝΗ STANDARDS ISPS.

Είτε με την δικαιολογία των επισκευών, είτε με την αγκυροβολία του στη Θεσσαλονίκη για μεγάλο χρονικό διάστημα, μακριά από την νόμιμα προσδιορισμένη θέση του στο πάρκο Ναυτικής Παράδοσης, σύμφωνα με Υπουργική Απόφαση ΥΕΘΑ του 2020, σε μία προσπάθεια να απαξιωθεί και να ξεχαστεί.

Μετά από 48 χρόνια από το Κίνημα του Ναυτικού και την Ανταρσία του Α/Τ Βέλος, που αποτελεί μια από τις πλέον λαμπρές σελίδες της ιστορίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους, το πλοίο, φαίνεται ότι σε κάποιους δεν είναι αρεστό και κάνουν τα πάντα για να απαξιώσουν την κίνηση μέσω του πλοίου, ίσως για να αποδειχθεί για ακόμη μια φορά ότι η μισαλλοδοξία αποτελεί ένα από τα μέγιστα μειονεκτήματα της Φυλής μας.

ΤΟ ΒΕΛΟΣ ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΤΑΙ, ΟΥΤΕ ΑΠΑΞΙΩΝΕΤΑΙ, ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΨΗΛΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.

Ήταν το τρίτο δεκαήμερο του Μάη του 1973, όταν η Ελλάδα πέρναγε την έκτη χρονιά στο «γύψο» της δικτατορίας. Μια ομάδα έντιμων Αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, προσπάθησαν να κάνουν μία αντιδικτατορική κίνηση για να ανατρέψουν το τυραννικό καθεστώς της ξενοκίνητης δικτατορίας των επίορκων αναξιωματικών.

Αυτή η κίνηση ονομάστηκε το «Κίνημα του Ναυτικού», στο οποίο συμμετείχαν και Αξιωματικοί από τα άλλα δύο Όπλα των Ε.Δ., όπως οι Μουστακλής, Βαρδάνης, Αποστολάκης κ.λ.π.»

Δυστυχώς, το κίνημα προδόθηκε. Πάνω από 70 Αξιωματικοί συνελήφθησαν και βασανίστηκαν βάναυσα στα κρατητήρια της ΕΣΑ.

Τις ημέρες αυτές, τότε, το Α/Τ Βέλος συμμετείχε σε Νατοϊκή άσκηση, που είχε ξεκινήσει από το Ηράκλειο της Κρήτης, με προορισμό τη Γένοβα της Ιταλίας. Διοικητής της μοίρας των Νατοϊκών πλοίων ήταν ο Τούρκος πλοίαρχος Μπιρέν (Biren).

Το πλήρωμα πληροφορήθηκε τα γεγονότα από την ιταλική τηλεόραση, περνώντας από τα στενά της Μερσίνας στη Νότια Ιταλία. Μετά από αυτό, ο καπετάνιος Νίκος Παππάς (εκ των πρωτεργατών του κινήματος) του Ναυτικού, απεφάσισε να αποσχιστεί από την νατοϊκή άσκηση και να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Ιταλία. Έτσι, συνέταξε σήμα, κατά τα προβλεπόμενα στη Συνθήκη του ΝΑΤΟ, προς τον Τούρκο Διοικητή για την αποχώρηση από την άσκηση. Ο Τούρκος Διοικητής απήντησε στον δικό μας Κυβερνήτη «Good luck, Nick.».

Έτσι, το Βέλος αποσπάστηκε και αγκυροβόλησε  στα διεθνή ύδατα, έξω από το Φιουμιτσίνο, επίνειο της Ρώμης. Από εκεί επικοινωνήσαμε με όλα τα Διεθνή Μέσα Ενημέρωσης και πληροφορήσαμε τη διεθνή κοινότητα ότι δεν είναι όλοι οι Έλληνες Στρατιωτικοί με το δικτατορικό καθεστώς.

Την επόμενη μέρα στις 24 Μαΐου, δόθηκε εντολή από το λιμενικό της Ιταλίας να αποβιβαστούν όσοι ήθελαν να ζητήσουν πολιτικό άσυλο και να φύγει το πλοίο από την περιοχή, λόγω του ότι ήταν κίνδυνος για την αεροπλοΐα και την ναυσιπλοΐα (λόγω του συνωστισμού από αεροπλάνα, ελικόπτερα και πλεούμενα στην περιοχή).

Ο λόγος ήταν απλός. Η Ανταρσία του Βέλους είχε γίνει ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΓΕΓΟΝΟΣ. Πρωτοφανές για τα νατοϊκά δεδομένα.

Αυτό ήταν ένα αποφασιστικό πλήγμα στην καρδιά του δικτατορικού καθεστώτος και έδωσε μία ακτίνα ελπίδας στον καταπιεσμένο και βασανισμένο ελληνικό λαό. Υπό το βάρος αυτού του πλήγματος, η δικτατορία έκοψε τη χορηγία του τότε βασιλιά Κωνσταντίνου από 01/06/1973, άνοιξε τις φυλακές και έκλεισε τα ξερονήσια, προκήρυξε δε, δημοψήφισμα (ΝΑΙ – ΟΧΙ για το καθεστώς) για το τέλος Ιουλίου 1973, προσπαθώντας να δώσει δημοκρατική επίφαση στην παράνομη και αντισυνταγματική παρουσία της.

Παναγιώτης Χατζηπέρος