Καραμπότης Λευτέρης

EUROVISION….

Παλιά στή EUROVISION…

Ακούγαμε… τραγούδια…

Ύμνους γιά τά αισθήματα…

Έρωτες… καί λουλούδια…

Μάς έστελνε μηνύματα…

Κοινωνικά… καί άλλα…

Γνωρίζαμε… δημιουργούς…

Ονόματα… μεγάλα…

Τώρα Η ΕUROVISION…

Είναι σέ μαύρα χάλια….

Κι’ εδώ καί χρόνια… βλέπουμε…

Πολύχρωμα… παρτάλια…

Κάθε φορά… πιό χαμηλά…

Πέφτει… κατρακυλάει…

Καί πλέον χαμηλότερα…

Νομίζω πιά δεν πάει…

Κάθε λογής ατάλαντος…

Τό παίζει… καλλιτέχνης…

Ενίοτε καί… μουσουργός…

Τής μουσικής… τής τέχνης…

Βάφει… τά μάτια …τό μαλλί…

Τραγουδιστής δηλώνει…

Ντυμένος όπως η “φτερού”…

Φούστα… γιά… παντελόνι…

Έχει φωνή τού κόκορα…

Κουνιέται σάν τροτέζα…

Καί ανεβαίνει… στή σκηνή…

Φτιαγμένος… από πρέζα…

Αντί αυτός νά τραγουδά…

Συνήθως… μουρμουράει…

Κι’ όταν δέν βγάζει ουρλιαχτά…

Μοιάζει… σάν νά βογγάει…

Καί ω λοιπόν τού θαύματος…

Τό έπαθλο… κερδίζει…

Εκείνος… πού… οπίσθια…

Πιό δυνατά… λικνίζει…

Έτσι η ΕUROVISION….

Μυρίζει… πιά… σαπίλα…

Κι’ αυτή η γιορτή του τραγουδιού…

Έγινε… μιά… ξεφτίλα…!

 

Λευτέρης Καραμπότης