Μάνα Παναγιά

Σμίξε τα δυο χέρια Σου, μπρος στ’ Άγιο παιδί Σου, και παρακάλει, Δέσποινα, ακόμη και για μένα. Ας ψιθυρίσει έλεος η σπλαχνική φωνή Σου, κι ας δεηθούν τα χείλη Σου, για σπλάχνα πονεμένα.

Εσένα Παναγία μου, Εσένα έχω μόνο, εις την ελπίδα, στ’ όνειρο, εις την χαράν, τον πόνο. Άλλοι σε κράζουν έλεος, ελπίδα ο θλιμμένος.

Βασίλισσα της Εκκλησιάς σε κράζει η καμπάνα, ελεημοσύνη ο πτωχός, νερο ο διψασμένος, μα η καρδιά μου Δέσποινα, Αυτή σε κράζει Μάνα!

«Κανένα βιβλίο δεν είναι τόσο απλό και τόσο καθαρό όσο είναι το Ευαγγέλιο.

Και μ’ όλα ταύτα, κανένα βιβλίο δεν ημπορεί να εξηγηθεί στραβά τόσο εύκολα, όσο το Ευαγγέλιο, επειδή η ανθρώπινη καρδιά είναι πονηρή…

Καλότυχοι όσοι είναι απλοί κι αγαπάνε τα απλά και ήμερα πράγματα!

Όλα τα ανθρώπινα μαραίνονται. Μονάχα το Ευαγγέλιο είναι πάντα δροσερό, “Ρόδον το αμάραντον”».

Φώτης ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ