Η ΑΝΑΛΗΨΙΣ ΚΥΡΙΟΥ.ΚΑΙ Η ΕΠΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
«Κόσμος όλος εορτάζει, ορατός και αόρατος εν αγαλλιάσει, Άγγελοι σκιρτώσι και άνθρωποι…» (ωδή δ΄).
Σήμερον πάντες οι πιστοί αγαλλόμενοι, υμνούμεν την ένδοξον του Κυρίου επάνοδον εις τους ουρανούς, αναπέμποντας ευχαριστήριες και χαρμόσυνες μελωδίες.
Η μεγάλη αυτή Δεσποτική εορτή, όπως και όλες οι εορτές, αναφέρονται σε γεγονότα, που σχετίζονται με το μυστήριον της θείας οικονομίας, για την σωτηρίαν των ανθρώπων. Μυστήριον της θείας οικονομίας είναι, όσα ανερμήνευτα κάνει η βουλή του Θεού, για τον κόσμον και τον άνθρωπον.
Στο Κοντάκιον της εορτής, εν συντομία, ο ιερός Υμνογράφος αναφέρει τον λόγον της Αναλήψεώς Του: «Κύριε, αφού ετελείωσες, όσα ήταν ανάγκη να γίνουν, για την σωτηρίαν μας, ένωσες τα επίγεια με τα ουράνια, ανελήφθης με δόξα, Χριστέ ό Θεός. Καθόλου δεν χωρίστηκες από εμάς, αλλά μένεις μαζί με εκείνους, που σε αγαπούν και τους βεβαιώνεις ότι εγώ είμαι μαζί σας και κανένας δεν μπορεί να σας βλάψει».
Την Ανάληψιν του Κυρίου την ομολογούμε στο Σύμβολον της Πίστεως, κάθε Κυριακήν. «Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός και πάλιν ερχόμενος μετά δόξης…».
Γιατί όμως κατέβηκεν στην γήν; Θα παραθέσομεν στίχον από την γ΄ωδή, η οποία μας εξηγεί «Ζητήσας Χριστέ, τον πλανηθέντα, απάτη του όφεως Αδάμ…». Ο Κύριος λοιπόν ήλθεν στην γην, για να σώσει το «απολωλός πρόβατον». «Σώμα φορέσας γήϊνον». Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συνεχίζει τον τρόπον παρουσίας Του στην γη: «Είδεν η γη τον Σωτήρα Χριστόν με σώμα, είδε και ο ουρανός με κατάπληξιν τον Θεόν με σώμα, Και είπεν «ποιός είναι ο βασιλιάς της δόξης;». Είναι ο Σωτήρας, του οποίου το σώμα είναι στον ουρανόν και το Πνεύμα του στην γη. Και έγινε ένα γένος, Θεού και ανθρώπων.
Ο Κύριος, μετά την Ανάστασίν Του, δεν ανέβηκεν αμέσως στους ουρανούς, γιατί θα δημιουργούσε αμφιβολίες και ερωτηματικά, αν ανεστήθη, διότι οι μαθητές ήταν απόντες. Για τον λόγον αυτόν εμφανιζόταν συχνά σε αυτούς, τους έδειχνε τις ουλές από τις πληγές Του, μιλούσε για τις προφητείες, που είχαν επαληθευτεί και σαν άνθρωπος συνέτρωγεν μαζί τους. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς (κδ΄41,42), γράφει: «Επειδή οι μαθητές ενόμιζαν, ότι έβλεπαν όνειρον και εθαύμαζον τα ανέλπιστα γεγονότα, ο Κύριος τους ζήτησεν, να Του δώσουν κάτι βρώσιμον, για να καταλάβουν ότι δεν ήταν μόνον πνεύμα. Αυτοί Του έδωσαν ένα τεμάχιον ψάρι και μέλι από κηρήθραν και τα δύο είχαν αλληγορικήν σημασίαν. Τα ψάρι, επειδή διαρκώς κολυμβά στην θάλασσαν και δεν είναι αλμυρόν, συμβολίζει τον Κύριον, ο οποίος, ενώ κολυμβούσε στην αμαρτία, εβγήκεν αμόλυντος «δεν ευρέθη δόλος, εν τω στόματι Αυτού» και ήταν άφωνος σαν το ψάρι. Το δε μέλι συμβολίζει την γλυκειά πνευματική ζωή και το κερί, σαν φωτιστικόν, συμβολίζει το φως της ψυχής.
Με αυτόν τον τρόπον «Διήνοιξεν αυτών τον νουν, ώστε να εννοήσουν καλύτερα τας γραφάς». Και τους είπε ότι πραγματοποιήθηκαν, όσα εγράφησαν για μένα εις τον νόμον του Μωϋσέως, εις τους προφήτας και εις τους ψαλμούς και να πιστέψουν, ότι Αυτός είναι ο Υιός του Θεού, ο λυτρωτής του κόσμου.
Εδοξάσθη από τον Θεόν, διότι στην επίγειον ζωήν Του εταπείνωσεν τον εαυτόν Του, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, υπέστη ατιμωτικόν Σταυρικόν θάνατον και με το τίμιον αίμα Του «εξηγόρασεν τας αμαρτίας ημών και ενεδύθημεν ημείς στολήν αθανασίας». Και ως νικητής υψώθηκεν στον ουράνιον θρόνον, «συγκαθεζόμενος» δεξιά του Θεού Πατρός, για να είναι ο εσαεί αιώνιος μεσίτης μας.
Η Ανάληψις επιβεβαιώνει θριαμβευτικά την ολοκλήρωσιν του απολυτρωτικού Του έργου στην γή. Την ημέραν αυτήν κυριαρχεί ο τόνος της χαράς, δια την σωτηρίαν του ανθρώπου, της δόξης του θριάμβου, αλλά και της ελπίδος ότι ο Κύριος θα ξαναγυρίσει.
Όταν ο Χριστός ανελήφθη στους ουρανούς, οι μαθητές Του ένοιωσαν μόνοι, ο κόσμος τους φαινόταν άδειος, αφού ο Κύριος ήταν απών. Ο Κύριος όμως: «χαροποιήσας τους μαθητάς τη επαγγελία του Αγίου Πνεύματος…», δηλ. ο Κύριος τους υπεσχέθην, ότι θα τους στείλει το Άγιον Πνεύμα και θα είναι μαζί τους έως της συντελείας του αιώνος.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ο Κύριος διατήρησε απάνω στα χέρια του τις πληγές του μαρτυρίου του για να μας διδάξει ότι μόνον με παθήματα και θλίψεις, ανοίγουν οι πύλες της βασιλείας των ουρανών.
Ας κλείσομε με την ευχή του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Ευλογημένε, πολυεύσπλαχνε Κύριε, πόσο μεγάλο το έλεός Σου. Ευλόγησε και ημάς, όπως ευλόγησες τους Αποστόλους Σου».
ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ.
Mαρία Τσακανίκα