Η ομορφιά εκ των έσω…
Κάτι γίνεται εκεί έξω.. Κόβεται η ησυχία της νύχτας. Μια ηλιαχτίδα με ενοχλεί στα μάτια όλο και πιο νωρίς. Ακούω λίγο καλύτερα. Τι μπορεί να είναι; Μα ναι! Τα πουλιά κελαηδούν από πιο πριν. Δεν ταράχτηκαν, ούτε συμβαίνει κάτι. Απλά αρχίζει η μέρα νωρίτερα. Το ξεκίνημα της ημέρας μάς καλεί… Καλημέρα!
Αλλιώς ξεκινάει η μέρα. Τρέχουμε να ετοιμαστούμε, αλλά υπάρχει μια άλλη διάθεση γύρω μας. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η ενέργεια που υπάρχει γύρω μας, και πόσο πιο απλά μπορούμε να την ενισχύσουμε; Επηρεάζει όχι μόνο εμάς, αλλά και το μεγάλωμα – ανάπτυξη των παιδιών μας. Πόσο σημαντικές οι λέξεις που χρησιμοποιούμε, ακόμα και ο τρόπος που τις εκφέρουμε;
Έχω ωραία διάθεση και την ενισχύω απ’ το πρωί. Βάζω έντονη μουσική, χαμογελώ ακόμα και μόνη μου, έστω και διακωμωδώντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Προκαλώ και τους υπόλοιπους στο σπίτι, λέγοντας ένα καλό λόγο για αρχή. Και ενώ μπορεί να θυμίζει διαφήμιση τηλεόρασης για προωθητικό προϊόν πρωινού, θα μπορούσε άνετα να γίνει η δική μας στιγμή εάν το θέλουμε. Παρακινεί ο ένας τον άλλο.
Όπως ακριβώς το χαμόγελο, γίνεται και η διάθεση μεταδοτική. Αρχίζω από μένα για να μπορώ να δώσω και στους άλλους. Παύω να τιμωρώ τον εαυτό μου, για ότι δεν έκανα και ότι δεν πρόλαβα μέχρι τώρα. Καμία κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη. Αρκεί να το πιστεύουμε.
Η γκρίνια μου και η μελαγχολία μου, δεν είναι απαραίτητο να μοιράζεται.
Λέγοντας συνέχεια τα ίδια και τα ίδια το μόνο που καταφέρνω είναι να γίνομαι βαρετή, και στη χειρότερη περίπτωση ανεπιθύμητη! Πρέπει να πάρω απόφαση, ότι δεν γίνεται να αλλάξω τον άλλο. Όμως μπορώ να κάνω τη δική μου καθημερινότητα ευκολότερη και πιο ευχάριστη. Όλα βρίσκονται στην πορεία, και εάν δεν βρεθούν, αλλάζουμε τα στερεότυπα και τις καταστάσεις.
Δίνω κίνητρο στους ανθρώπους μου. Τον καλό το λόγο όλοι τον περιμένουμε. Λέμε τι μπορούμε να κάνουμε και για πόσα πράγματα είμαστε ικανοί. Μια κλίση που μπορεί να έχει ο καθένας, και ένα σωστό χειρισμό και μέχρι που μπορεί να μας οδηγήσει. Πραγματικά η δύναμη του λόγου και του μυαλού είναι μεγάλη! Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει, όπως λέγανε οι παλιοί. Πιο πολύ μας πληγώνουν αυτά που λέγονται από άλλα που μπορεί να μη γίνουν! Τι να το κάνεις το δώρο όταν η καρδιά ραγίζει; Όταν οι λέξεις οι βαριές δεν κρατιούνται και βγαίνουν σαν χείμαρρος σε ανύποπτο χρόνο, σαν ξέσπασμα…
Λέω κάτι όμορφο στον εαυτό μου το πρωί, που μπορεί και να μου βγει αληθινό στην πορεία μου. Κάτι ανάλογο μπορώ να κάνω και στο παιδί μου, πριν φύγει για το σχολείο. Όχι μόνο το καθιερωμένο αν πλύθηκε ή εάν χόρτασε πριν φύγει.
Η αυτοπεποίθηση που καλλιεργείται μέρα με την ημέρα κάποια στιγμή αποδίδει καρπούς. Ξαφνιαζόμαστε από μια ευχάριστη αλλαγή χωρίς προσπάθεια, όταν έχουν όμως δημιουργηθεί καλύτερες προϋποθέσεις.
Σκεφτόμαστε λίγο τι λέμε πριν το ξεστομίσουμε, και το τελευταίο μας ας μην είναι το πρώτο.
Όμορφα είναι τα «αξίζω», «αξίζω», «αξίζω» και η δύναμη που πιστεύουμε ότι έχουμε από μόνοι μας. Μα δεν είναι έτσι.. Όταν κάτι δύσκολο μας συμβαίνει λέμε «Θεέ μου βοήθησέ με!». Γιατί θα πρέπει να γίνεται μόνο τις χειρότερες μας στιγμές; Γιατί να μη λέμε ένα «Δόξα τω Θεώ» για όλα τα απλά και τα καθημερινά μας πράγματα; Γιατί τελικά μόνο απλά και δεδομένα δεν είναι!
Ας μη βιαστούμε να απαντήσουμε. Ας ζητήσουμε απ’ το Θεό να μας φωτίσει. Και να πούμε αυτά που «πρέπει»! Πάντα μας δίνεται απλόχερα η Βοήθειά Του όταν την έχουμε ανάγκη. Κάνοντας τους εαυτούς μας θεούς καταλήγουμε Άθεοι!
Πιστεύουμε στον εαυτό μας, στις δυνάμεις μας, στη δύναμη του λόγου μας, που όμως μας δίνεται από Ψηλά! Ας γεμίσουμε τη ζωή μας με όμορφα χρώματα και θα έχουμε μια αιώνια άνοιξη μπροστά στα μάτια μας!
Καλή και ευλογημένη μέρα να έχουμε, γεμάτη δύναμη, χαρά και αισιοδοξία!
Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ τη θεία μου για τον υπέροχο διάλογο που είχαμε μέσα από δύσκολες μέρες της!
Σοφία Μπουρή