Θάνου Νατάσσα

Η Φρίκη του Διστόμου!

 

Ήταν μια μέρα λαμπερή…

Σκοτείνιασε στην στιγμή…

Χέρια ήταν δολοφονικά…

Σκότωσαν φρικιαστικά…

Η συνείδηση ήταν χαμένη…

Η ψυχή διαταραγμένη…

Ο νους ήταν στον πυρήνα…

Στόχευε αλλού με μανία…

Με δόλο χτύπησαν και μανία…

Ω Θεέ μου τι κτηνωδία…

Εκτέλεση ήταν θηριωδία…

Πάγωσαν οι νέες καρδιές…

Μαύρισαν όλες οι ψυχές…

Κλάματα φωνές παιδικές…

Πλανώνται με το άδικο στο χθες…

Το μωρό απ’ το ξίφος σπαράζει…

Η κτηνωδία το σήμα χαράζει…

Ο αέρας το άδικο φωνάζει…

Το χώμα απ’ το αίμα στενάζει…

 

Νατάσσα Θάνου