Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ
Ο Θεός κατ΄ αρχάς εδημιούργησεν εκ του μηδενός το σύμπαν, τον ουρανόν και την γην. Η γη ήταν αόρατος και σκοτάδι απλωνόταν επάνω από τα ύδατα, που την εσκέπαζον.
Το νερό ήταν το πρώτο στοιχείον της δημιουργίας, είναι το πιό διαδεδομένον υγρόν στην φύσιν, απαραίτητον για την διατήρησιν της ζωής. Η ζωογόνος σημασία του και ο συνεχής μεταβαλλόμενος χαρακτήρας του, συμβολίζει την ζωήν του ανθρώπου.
Η θάλασσα είναι τελείως αδύνατον, να μένει επί πολύ χρονικό διάστημα ίδια. Και ενώ για μίαν στιγμήν την βλέπομεν να είναι ομαλή, ακύμαντη και ακίνητη, ύστερα από λίγο, εξ αιτίας βιαίων ανέμων, θα την δούμε ανώμαλη και ορμητική. Αλλά και όταν είναι άγρια και αναβράζει από την θαλασσοταραχή, γρήγορα, μπορεί να γίνει γαλήνια και ήρεμη.
Έτσι ακριβώς και οι καταστάσεις στην ζωήν μας μεταβάλλονται εύκολα και προς το ήρεμον και προς το άγριον. Χρειάζεται λοιπόν να υπάρχει μέσα μας καλός κυβερνήτης, ώστε και στις γαλήνιες και ήρεμες περιστάσεις της ζωής, όταν όλα τα παρόντα κυλούν ήρεμα και κανονικά, να μην τα θεωρούμε αιώνια και αθάνατα, να μην επαναπαυόμεθα, αλλά να περιμένομε τις μεταβολές προς τα δυσάρεστα και δύσκολα.
Ο συνετός και έξυπνος καπετάνιος, ούτε απελπίζεται στα δύσκολα, ούτε βυθίζεται σε λύπη, αλλά και ούτε καυχάται και υπερηφανεύεται στις ευχάριστες περιστάσεις. (PG 31,417)
Μαρία Τσακανίκα