Κάραλη – Παπαδοπούλου.Ακριβή

Εγώ κι η θάλασσα

Πάρε με θάλασσα και μη με φέρεις.

Φευγάτισέ με σε άλλα μέρη.

Δε θέλω πίσω πια να γυρίσω.

Αλλά να φύγω και να τ’ αφήσω.

 

Πάρε με θάλασσα και με κοντά σου

και σύρεμε, με τα παιδιά σου.

Μέσα στ’ απάτητα τ’ αβυσσαλέα

εκεί στα βάθη σου που ’ναι ωραία.

 

Όπου δεν φτάνει ανθρώπου μάτι

εκεί που η θάλασσα είναι γεμάτη.

Που ’ναι μυστήριο, που ’ναι σκοτάδια

και δεν χρειάζονται ανθρώπου χάδια.

 

Που δεν επάτησε ποτέ εκεί

πόδι ανθρώπου, ούτε ψυχή.

Που η φαντασία μόνο με πάει

μα δεν μ’ αφήνει, πίσω γυρνάει.

 

Ακριβή Κάραλη – Παπαδοπούλου

Από την ποιητική συλλογή

«Τα τρία πουκάμισα»