ΚΑΝΑΤΣΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Θα γυρίσω
όμως νάσαστε καλοί.
Του χωρισμού τ’ αντίο,
ταξιδεύει σαν το πλοίο.
Πάει, έρχεται και φεύγει,
μα ποτέ του δεν μας ψέγει.
Όλα όσα έχουν γίνει,
μες στην λησμονιά αφήνει.
Και κρατά, την ομορφιά,
την λεβέντικη ανθρωπιά,
τα κορμιά που δε σωπαίνουν
και στην παγωνιά βλασταίνουν.