Κανατσέλης Γιάννης. Μη μιλάς βασιλιά

Μη μιλάς βασιλιά

 

Άνοιξε τα φτερά σου βασιλιά μου

και οι ουρανοί είναι δικοί σου.

Αστραπές και βροντές δεν σε τρομάζουν

κι όλα φαίνονται ασήμαντα μπροστά σου.

Ποτέ δεν άκουσα τη φωνή σου

μόνο το ράμφος σου είδα να κτυπάς

και να μαδάς με μανία τα φτερά σου.

Μάτι ανθρώπου δεν σ’ ένιωσε στα χαμηλά

ούτε θεάθηκες σε πεδιάδες.

Χιμάς πάντα σαν την αστραπή

κι ακούγεται μόνο,

το βουητό που σε συνοδεύει.

Τίποτα δεν σου ξεφεύγει,

απόλυτα παντοδύναμος μένεις,

με το πέταγμά σου να σκορπίζει τρόμο.

Κάθε τι υποτάσσεται αμαχητί

στο πέρασμά σου.

Όμως εγώ περιμένω να σ’ ακούσω.

Γνωρίζω πως η φωνή σου έχει μελωδία

και η καρδιά σου πολλές χορδές ευαισθησίας.

Δεν μιλάς γιατί δεν θέλεις,

δεν εκδηλώνεσαι γιατί πονάς.

Στέκεσαι στο μεγάλο σου ύψος

όπως κάθε βασιλιάς

και υποφέρεις βουβά και καρτερικά.

Πικρή και δύσκολη

η μοναξιά της κορυφής.

Αν έρθει η στιγμή να μιλήσεις,

σαν θα αναγκαστείς να βγάλεις κραυγή

θα ’ναι η στιγμή της αδυναμίας,

η στιγμή της εκδήλωσης των παθών.

Τότε όλα θα χαθούν

και θα υποκύψεις.