Η Αγία Μαρίνα γιορτάζει στις 17 Ιουλίου
Δεν ξέρω την αιτία, αλλά κάθε χρόνο, μία από τις γιορτές που θυμάμαι χωρίς να ξεχνώ είναι αυτή της Αγίας Μαρίνας, στις 17 Ιουλίου. Αν βρίσκομαι στον Πειραιά πηγαίνω στην Αγία Μαρίνα του Θησείου ή της Εκάλης, αν είμαι στο Ξυλόκαστρο επισκέπτομαι την Αγία Μαρίνα Βέλου. Παντού υπάρχει Εκκλησία της Αγίας Μαρίνας. Πέρσι πήγα στην Αγία Μαρίνα της Πειραϊκής, εδώ στον Πειραιά.
Θυμάμαι κάποια χρονιά, παραμονή της Αγίας Μαρίνας, που είχα τηλεφωνική επικοινωνία με φίλο και συνάδελφο. Ανάμεσα στα όσα είχαμε συζητήσει ήταν και μια μικρή αναφορά στην Αγία Μαρίνα. Μου είχε αναφέρει λοιπόν ο φίλος κάτι που εγώ αγνοούσα. «Παρατήρησε», μου είχε πει «την εικόνα της Αγίας. Έχει, σχεδόν πάντοτε, πιασμένο από τα κέρατα τον Διάβολο. Αυτό σημαίνει ότι είναι κατά των έργων του Σατανά και κυρίως ότι μπορεί και απαλλάσσει τον κόσμο από τα μάγια». Σίγουρα έτσι θα είναι και είναι φυσικό, τουλάχιστον για έναν άνθρωπο που άγιασε δίνοντας τη ζωή του στο βωμό της πίστεως. Η λύση κάθε κακού είναι πρωταρχικός σκοπός του και μέλημα χωρίς τελειωμό. Έτσι είναι όλοι οι Άγιοι, με τη βοήθεια του Θεού καταφέρνουν και καταστρέφουν τις κακόβουλες ενέργειες.
Όμως εγώ, παρακινημένος από αυτή την αναφορά του φίλου, είχα ψάξει τις εγκυκλοπαίδειες για να βρω λίγα λόγια γι’ αυτήν την Αγία, που ομολογώ ότι είναι στην καρδιά όλων των Ελλήνων. Δεν υπάρχει συνοικία χωρίς Ναό αφιερωμένο στη μνήμη της. Και αυτό που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι η μεγάλη ποικιλία που υπάρχει ως προς την απεικόνισή της. Σε κάποια εικόνα απεικονίζεται σα νύφη, αλλού να κρατά λίγα στάχυα και άλλοτε πάλι όπως αναφέραμε παραπάνω, να κρατά το Διάβολο από τα κέρατα και αυτός να βγάζει φωτιές από την κατάντια του και την ανημποριά του.
Λέγεται μάλιστα πως ήταν τόση η πίστη των κατοίκων του Λεκανοπεδίου στα θαύματα που τους χάριζε η Αγία, και κυρίως σε όσα αναφερόντουσαν σε παιδιά, που έκτισαν το ναό της πάνω στο λόφο των Νυμφών, που δεσπόζει της Αθήνας, για να μπορούν να προσέρχονται όλοι στη γιορτή της. Συνήθιζαν μάλιστα, και αυτό συνηθίζεται μέχρι σήμερα, να πηγαίνουν και να αφήνουν στο προαύλιο του Ναού τα παπουτσάκια των παιδιών για να ευλογεί, να προστατεύει και να θεραπεύει η Αγία τα παιδιά από κάθε κακό.
Αμέσως μετά τη συζήτηση, που είχα με το φίλο, είχα σκεφτεί να απεικονίσω τα λεχθέντα και να προσπαθήσω να δώσω μια μικρή αναφορά στη γιορτή της Αγίας, ως ελάχιστο φόρο τιμής και πίστης, σε όσα συνεχίζει να μας προσφέρει με την ιερή παρουσία της.
Δεν είναι θέμα θρησκοληψίας το να μπορεί κανείς να κάνει το σταυρό του δημόσια και να επικαλείται με πίστη το Θεό και τους Αγίους. Εξάλλου αυτό είναι η μόνη παρηγοριά πολλών ανθρώπων που βλέπουν ότι δεν είναι ικανό να ζει κανείς μέσα στον κόσμο μόνο και μόνο για να λέει ότι ζει. Όπως ακριβώς δεν ζει ο καλλιτέχνης μόνο για την τέχνη, έτσι και οι άνθρωποι που ακολουθούν τα βήματα αγιασμένων ανθρώπων.
Τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας δεν αφορούν μόνο τα παιδιά, έχουν να κάνουν με όλους όσοι προσφεύγουν με ταπείνωση ψυχής και χωρίς δόλο. Γιατί, ναι μεν ο Χριστός είπε ότι, ο Θεός είναι παντού, αλλά έχει και σπίτι, που δεν είναι άλλο από την Εκκλησία.