ΑΝΑΠΟΔΑ ΒΗΜΑΤΑ.Κατάπτυστοι οι αργυρώνητοι, δημοσιογράφοι, επιστήμονες, καλλιτέχνες και κάθε αργυρώνητος

Ιωάννης Σπ. Λαζαράκος

E-mail: jlazarakosdim@yahoo.gr

Σύμφωνα με τον καθηγητή Γ. Δ. Μπαμπινιώτη αργυρώνητος σημαίνει: αυτός που έχει εξαγοραστεί με χρήματα. Αντίθετες σε έννοιες λέξεις είναι «ανάργυρος» (γενικά), κυρίως όμως είναι η λέξη «αδέκαστος». Οι αργυρώνητοι είναι άπληστοι, και ο Ανάχαρσις μας λέγει «Το κέρδος δεν χορταίνεται». Κάθε αργυρώνητος νοσεί από τη φιλαργυρία. Αυτή την αθεράπευτη πανδημία στο διηνεκές ο Πλάτων την ονομάζει «Επονείδιστο πράγμα». Γνωστό είναι του Φωκυλίδη ότι: «η φιλαργυρία είναι μητέρα κάθε ποταπότητας (φαυλότητας)».

Οι αργυρώνητοι, φιλάργυροι και άπληστοι είναι κατάπτυστοι από αρχαιοτάτων χρόνων. Είναι αξιοκατάκριτοι από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Δεν ανήκουν στους ευσεβείς πιστούς του Κυρίου, αλλά στους δόλιους του Μαμωνά.

Ας δούμε τι μας λέγει ο Κύριος περί αυτού: «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει· οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. – Ερμηνεία: Κανείς δεν μπορεί να δουλεύει δύο κυρίους, διότι ή τον ένα θα μισήσει και τον άλλον θα αγαπήσει, ή εις τον ένα θα προσκολληθεί  και τον άλλον θα καταφρονήσει». (Ματθ. Στ΄ 24). Αυτή είναι η θέση του Κυρίου των Δυνάμεων για αργυρώνητους και άπληστους. Βεβαίως υπάρχουν και σώφρονες πλούσιοι. Πιστεύουμε ελάχιστοι.

Το πόσο κατάπτυστοι και ποταποί και άξιοι χλευασμού είναι οι αργυρώνητοι και εραστές του δόλιου πλούτου, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μας το διαβεβαιώνει η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Με πολύ ιδιαίτερο τρόπο ο Λουκιανός, στους Νεκρικούς Διαλόγους Πλούτωνος κατά Μενίππου. «ΚΡΟΙΣΟΣ: Δεν τον αντέχουμε, Πλούτωνα, αυτόν εδώ τον Μένιππο τον κυνικό να είναι εγκατεστημένος κοντά μας. Συνεπώς ή εκείνον να τον μετακινήσεις κάπου αλλού ή εμείς θα μετακομίσουμε σε άλλον τόπο.

ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ: Και τί κακό σάς κάνει, αφού είναι κι αυτός όμοιός σας νεκρός;

ΚΡΟΙΣ.: Κάθε φορά που εμείς θρηνούμε και στενάζουμε, καθώς θυμόμαστε όσα είχαμε επάνω, αυτός εδώ ο Μίδας το χρυσάφι του, ο Σαρδανάπαλος τη μεγάλη του πολυτέλεια και εγώ ο Κροίσος τους θησαυρούς μου, μας περιγελά και μας εξυβρίζει αποκαλώντας μας τιποτένιους δούλους και καθάρματα, και μερικές φορές μάλιστα τραγουδώντας ταράζει τους θρήνους μας, και γενικά είναι ανυπόφορος.

ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ: Τί είναι αυτά που λένε, Μένιππε;

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Αλήθεια είναι, Πλούτωνα. Τους μισώ, επειδή είναι αναξιοπρεπείς και απαίσιοι, και δεν τους φτάνει που έζησαν με κακοήθεια, αλλά και τώρα, πεθαμένοι, ακόμη θυμούνται κι έχουνε σφιχταγκαλιάσει τα επάνω. Χαίρομαι λοιπόν να τους στενοχωρώ…».

Ας μην πιστέψει, λοιπόν, κανείς μας, επιστήμονας πως είναι σπουδαίος αν είναι ξεπουλημένος σε αφεντάδες και μαμωνάδες. Το ίδιο ισχύει και για κάθε αργυρώνητο δημοσιογραφίσκο. Τώρα για τον ποιητή, το ζωγράφο και το γλύπτη, αν έχει μολυνθεί από την πανδημία της απληστίας, όσο και να φαντάζουν τα έργα του σπουδαία, ο ίδιος θα εισπράττει την αιώνια χλεύη και κατάκριση. Τέλος για τους αργυρώνητους κληρικούς θα πούμε καλύτερα να μην είχαν γεννηθεί.

Ας μη κομπάζουν οι ποταποί αργυρώνητοι αυτής της ζωής γιατί θα κατακριθούν και σ’ αυτή την πρόσκαιρη ζωή και στην άλλη την αιώνια, είτε πιστεύουν είτε όχι. Η επιστροφή στο ηθικό, το δίκαιο και το αγαθό επιβάλλεται άμεσα με ΑΝΑΠΟΔΑ ΒΗΜΑΤΑ και τάχιστα. Διότι κοντά είναι που θα εκκαυθεί ο θυμός του Κυρίου. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Με καθόλου αργυρώνητη αγάπη ΚΑΛΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.