Νοσταλγικές αναμνήσεις

Κάποτε ένας φίλος πολυταξιδεμένος μου είχε πει: «Εσείς μπορεί να θεωρείτε πολλά πράγματα δεδομένα και να τα προσπερνάμε, δεν είναι όμως έτσι. Να οι παλιές σιδερένιες πόρτες που έχετε φέρ’ ειπείν στις γειτονιές σας είναι μοναδικές, σε καμία χώρα από αυτές που έχω ταξιδέψει δεν έχω συναντήσει σιδερένιες  πόρτες με τόση μεγάλη πολυμορφία και πολυχρωμία σχεδίων και κατασκευών.

Ο πλούτος της τέχνης των δρόμων είναι απλά συναρπαστικός, για αυτούς που μπορούν να το νοιώσουν. Έτσι ακριβώς είναι. Όταν γυρνάς τις γειτονιές του κόσμου πάντα ψάχνεις κάτι να σου θυμίσει την παλιά δική σου γειτονιά. Κι εγώ το ίδιο έπαθα, ευτυχώς όταν γυρίζω πίσω βρίσκω τους φίλους μου ακόμα εκεί. Τα σπίτια μας άλλαξαν αλλά είναι στην ιδία γειτονιά με την 3 γενιά πια να συνεχίζουμε».

Κάπως έτσι ήταν και η πόρτα του πατρικού μου, με ένα χεράκι για κουδούνι αν και τότε δεν κλείδωναν οι πόρτες! Μπαινοβγαίναμε τα παιδιά από το ένα σπίτι στο άλλο για παιχνίδι! Δυστυχώς όταν κατεδαφίστηκε το σπίτι δεν σκέφτηκαν να την κρατήσουν! Παλιές γλυκές νοσταλγικές αναμνήσεις!