Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Παπαχολέβας.Ο θρυλικός Πειραιώτης Παρτιζάνος

παπαχολέβαςΚαλή σας ημέρα! Στην Ομάδα “ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ”, νοιώθω την ανάγκη να γράψω κάτι, από την οπτική γωνία του μαθητή.

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΝΙΚΑΙΑΣ, καθηγητής μας είναι ο αγαπημένος μας ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ, ο ΠΑΠΑΧΟΛΕΒΑΣ, που μας δίδασκε ΑΡΧΑΙΑ, ΝΕΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ και… ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ! Καθηγητής και ιερέας, ιδιαίτερα αγαπητός και σεβαστός στις μαθήτριες και μαθητές. Μιλούσε φιλοσοφημένα, με χιούμορ που πολλές φορές ήταν καυστικό. Έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συμπάθεια στον εργαζόμενο μαθητή. Τον θυμάμαι με νοσταλγία να στηρίζεται στην μαγκούρα του σκεφτικό.

Ερχόμενοι στο ΓΥΜΝΑΣΙΟ γύρω στις 7 το βραδάκι τον βλέπαμε να κάθεται στην ταβέρνα του “ΓΡΟΥΣΟΥΖΗ” ΚΥΠΡΟΥ και ΡΑΙΔΕΣΤΟΥ, απέναντι από τον κήπο, να πίνει το κατρούτσο του.

Στο τέλος της χρονιάς, τον καλέσαμε στο τραπέζι που είχαμε οργανώσει στην ΤΑΡΑΝΤΕΛΛΑ, στο ΦΑΛΗΡΟ. Ήλθε με ευχαρίστηση. Μετά το φαγητό και τις μπύρες, αρχίσαμε να χορεύουμε με τις συμμαθήτριές μας. Δίπλα στον παππούλη καθόταν ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ (ναι ο γνωστός ΚΥΡΙΑΚΟΣ). Ακολουθεί ο διάλογος:

ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ: ΚΥΡΙΑΚΟ γιατί δεν χορεύεις;

– Δεν ξέρω παππούλη.

– ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ; Εγώ φοιτητής δεν ήξερα χορό και πήγα σε “χοροδιδασκαλείον” και έμαθα. Εάν δεν μάθεις χορό, πως θα “βγάλεις φιληνάδα”; Φυσικά ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ που ζει και βασιλεύει, μέχρι σήμερα δεν έμαθε να χορεύει! Τον μόνο χορό που έχει χορέψει είναι του ” ΗΣΑΪΑ”!

Μετά την αποφοίτησή μου έμαθα την ιστορία του. Ήταν ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΑΣ της ΕΘΝΙΚΗΣ μας ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, που είχε πολλές διώξεις. Δεν τον διόριζαν σε ενορία ή σε Γυμνάσιο και ήταν σε δεινή οικονομική κατάσταση με την οικογένειά του. Τελικά η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ, του έδωσε άδεια να κάνει τρισάγια στο Κοιμητήριο της ΑΝΑΛΗΨΗΣ. Μετά από καιρό διορίσθηκε καθηγητής.

Τον παππούλη την τελευταία φορά τον είδα, αρχές της δεκαετίας του 80, στο συνέδριο της ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, που ήμουν σύνεδρος. Ήταν στο Προεδρείο, έλαβε τον λόγο και μίλησε ουσιαστικά με συγκεκριμένες προτάσεις. Στο διάλειμμα, πήγα τον βρήκα και του μίλησα. Ποιος είσθε με ρώτησε. Παππούλη είμαι ο μαθητής σου ο ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ. -ΗΛΙΑ εσύ είσαι; Άρχισες να ασπρίζεις… Αυθόρμητα με συγκίνηση έσκυψα να του φιλήσω το χέρι. Με απέτρεψε με ευγένεια.

Έμενε κάπου στην Μεταμόρφωση γι αυτό τον είχαμε χάσει.

ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ!

Συμπαθάτε με για την φλυαρία μου.

Ηλίας Μητσόπουλος

 

Ο αγαπημένος μας Παππούλης

Καθώς κοιτούσα τις αναρτήσεις στο διαδίκυο, ξαφνικά έπεσε το μάτι μου σε ένα γνωστό πρόσωπο. Ο αξέχαστος παπά Χολέβας! Τι μου θυμίσατε… Καθηγητή δεν τον είχα, αλλά ήταν συντοπίτης μου. Έμενε στους Αγίους Αναργύρους. Τουλάχιστον στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 70 και στη δεκαετία του ογδόντα.

Πάντα ενεργός στα κοινωνικά, στα δημοτικά, στο πνευματικό κέντρο, στις εκδηλώσεις για την Αντίσταση, μέσα σε όλα. Μας έλεγε ιστορίες από το βουνό. Στοργικός στους νέους και ανεκτικός στις ανθρώπινες αδυναμίες. Πάμφτωχος και αδικημένος, αλλά πάντα περήφανος.

Έχω ένα βιβλίο του Σπύρου Μελετζή, του φωτογράφου του βουνού, που έχει μέσα, σε μεγάλο μέγεθος τη φωτογραφία που αναρτήσατε και την οποία έχει υπογράψει και μας αφιερώσει με το χέρι του. Ας είναι αιώνια η μνήμη του.

Αντωνία Ζεβόλη – Νταουντάκη

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *