Καραμπότης Λευτέρης

Βιος σημαίνει πέρασμα

 

Μάλλον… τυχαία ήρθαμε…

Κι’ ίσως τυχαία… ζούμε…

Σύντομα… μεγαλώνουμε…

Μέχρι… που αναχωρούμε…

Οι μέρες… είναι.. δανεικές…

Οι μήνες μας… τά χρόνια…

Παρ’ όλο… που πιστέψαμε…

Ότι… θά ζούμε… αιώνια…

Ενοικιαστές… τυγχάνουμε…

Που πάντοτε… πληρώνουν…

Κι’ είναι… χωρίς… κατάλυμα…

Αν τά λεφτά… τελειώνουν…

Πληρώνουμε εισιτήριο…

Στό κάθε μας… τό βήμα…

Μά τίποτα… ΔΕΝ έχουμε…

Παντοτινό μας… κτήμα…

Τά πάντα αγοράζονται…

Κι’ όλα μετά πουλιούνται…

Κι’ απ’ τά πρώην θέλω μας…

Τά πιό πολλά… ξεχνιούνται…

Τά κινητά… κι’ ακίνητα…

Μέ κόπο… πού αποκτάμε…

Κι’ όταν θ’ αναχωρήσουμε…

Τά πάντα… παρατάμε…

Έρωτες… συναισθήματα…

Δόξες… καί διακρίσεις…

Γίνονται… μέσ’ το πέρασμα…

Μνημείο… μ’ αναμνήσεις…

Γι’ αυτό τό λέω… “πέρασμα”…

Αυτό που λένε… “βίο”….

Μοιάζει βραχεία διαμονή…

Σ’ ένα ξενοδοχείο…

Όλοι λοιπόν περαστικοί…

Στήν αίθουσα… τού θρόνου…

Κι’ άπαντες… υποκύπτοντες…

Στό “πέρασμα” του χρόνου…

Ας μή στεναχωριόμαστε…

Κι’ ας μή λοιπόν θρηνούμε…

Κι’ άν… από τύχη… ήρθαμε…

Μπορεί… νά ξαναρθούμε…!

 

Λευτέρης Καραμπότης