Το Καλοκαιράκι είναι κοντά μας!
Φύγαμε αισίως και από τις τελευταίες μέρες του Ιουλίου. Μπήκαμε στον αγαπημένο μήνα των Ελλήνων, τον Αύγουστο! Το μήνα με τις περισσότερες καλοκαιρινές άδειες και τα υπέροχα μαγευτικά βράδια. Όποιον και αν ρωτήσεις για τον μήνα αυτό, αρνητικά σχόλια δεν θα λάβεις. Με το τέλος του Αυγούστου τελειώνει και το Καλοκαίρι. Μέχρι τις 15 Αυγούστου παντού υπάρχει ένας πανικός. Όπου και να πας δεν βρίσκεις κατάλυμα με τίποτα. Αν δε πεις για την εξυπηρέτηση στα κάθε είδους φαγάδικα ή ξενυχτάδικα, μπαράκια κλπ, εκεί να δεις, τι γίνεται! Το δράμα και το κλάμα δε σταματούν. Μετά τις 20 νεκρώνουν τα πάντα.
Και όμως έχει θεοποιηθεί ο Αύγουστος. Δεν πα νάχει μελτέμια, δεν πα να αφρίζει η θάλασσα, όλοι αυτόν θέλουν. «Μα γιατί τέλος πάντων;» αναρωτιούνται οι τουριστικοί πράκτορες. Τι είναι αυτό που έχει ο Αύγουστος και δεν έχουν οι άλλοι μήνες; Τίποτα απολύτως. Θα μπορούσαμε βέβαια να αναφέρουμε την γιορτή της Παναγίας, που πράγματι τον καθαγιάζει. Όμως όχι, αλλού είναι το πράγμα και μάλλον πρέπει να το αναζητήσουμε στα παιδικά μας χρόνια.
Ο Αύγουστος είναι ο τελευταίος μήνας του Καλοκαιριού και ο μοσχαναθρεμένος. Μετά από αυτόν το χάος. Έρχονται τα μαθήματα των παιδιών και τα βάσανα του Χειμώνα. Άρα, γιατί να μην προσπαθούν τα παιδιά να τον απολαύσουν όσο μπορούν καλύτερα; Λίγες μέρες ξενοιασιάς τους έμειναν ακόμα, να μην τις γλεντήσουν μέχρι «τελευταίας ρανίδος»; Βέβαια όλα αυτά είναι προσωπικές σκέψεις και ίσως, όσοι ανατρέχουν σ’ αυτές και τις επικαλούνται με φανατισμό, να αποτελούν παραφωνία μέσα στα σημερινά ορθολογικά δρώμενα. Όμως, πολλοί πιστεύουν ότι ο Αύγουστος θα μπορούσε να είναι καλύτερος. Να μην πιάνει τις σχετικές δροσούλες του και γενικά νάναι πιο ανεκτικός απέναντι στην αγάπη μας. Η μέρα να μην έχει μικρύνει τόσο πολύ και η Φθινοπωρινή αύρα να μην κάνει τόσο φανερή την παρουσία της.
Ο λαός πολύ σωστά τονίζει ότι, « από Αύγουστο Χειμώνα», και δεν είναι λίγοι αυτοί που δίνουν μεγάλη σημασία στις ρήσεις αυτές. Εξάλλου, οι πρώτες μέρες του Αύγουστου είναι κάτι παραπάνω από σημαδιακές, για τον υπόλοιποι καιρό, και όσοι ασχολούνται με την πρόβλεψη των καιρικών φαινομένων το γνωρίζουν πολύ καλά. Πόσες τρέλες δεν έχουμε κάνει όλοι μας τον μήνα αυτό τον «κουτσουρεμένο», αλλά και αγαπημένο μας; Τι δεν έχουμε λαχταρήσει στις πανέμορφες μέρες που μας χαρίζει; Πόσο διαφορετικά θα ζούσαμε αν καταφέρναμε να βάλουμε μέσα μας όλες αυτές τις υπερκόσμιες ευωδίες που σκορπάει απλόχερα, και βλογημένα;
Δεν υπάρχει φρούτο που να μην ωριμάζει τον Αύγουστο. Είναι σπάνιο να μη βρεις ανθισμένο κήπο με ότι λουλούδι φανταστείς, τις μέρες του. Και από πάνω αυτό το υπέροχο φεγγάρι του. Το μοναδικό στολίδι τ’ ουρανού που θαρρείς ότι ο Θεός τόπλασε για να το χαρίσει σ’ αυτόν ειδικά το μήνα. «Ακόμα και στις κατασκηνώσεις ερημώνουν τα πάντα», μου έλεγε προχτές κάποιος φίλος. Οι γονείς θέλουν τα παιδιά μαζί τους και δεν τ’ αφήνουν πουθενά. Είναι ο μήνας των καθαρά οικογενειακών διακοπών, που όλη η φαμίλια σμίγει για να περάσει ένα ευχάριστο καλοκαιρινό διάλειμμα.
Είναι τόσα πολλά και τόσο όμορφα, αυτά που θέλω να πω και δεν ξέρω με τι τρόπο. Έρχονται στο μυαλό μου ανακατεμένα και έτσι ακριβώς τα γράφω μόνο και μόνο για να μη χαλάσω αυτή την όμορφη αναδρομή στο χρόνο, που περνά και στις χαρές που μας χαρίζει. Θα μπορούσαμε ποτέ να τρέξουμε και πάλι ξένοιαστοι στο φεγγαρόφωτο του Αύγουστου; Όχι μόνο αυτού που μας έκανε ποδαρικό, αλλά κάθε μήνα που είναι ιδιαίτερα αγαπητός; Οι περισσότεροι θα απαντούσαμε θετικά. Δεν μένει παρά να κάνουμε πράξη τα όνειρα και τις αναπολήσεις μας. Όλοι το ξέρουμε ότι αξίζει!