Όχι σκουπίδια στο Όρος Αιγάλεω

Να είστε βέβαιοι ότι στον Πειραιά θα γίνει «της Χαβούζας» με τη νέα τροπολογία της κυβέρνησης για τα σκουπίδια στο Αιγάλεω.

Το έδαφος για να πνίξει τον ευρύτερο Πειραιά με τα σκουπίδια όλης της Αττική άνοιξε η κυβέρνηση κατά τα πρότυπα της χαβούζας μιας άλλης εποχής αλλά και των προθέσεων των σημερινών υπουργών, που ήθελαν να φέρουν όλα τα λύματα της Αττικής στην Ψυττάλεια για να προστατέψουν τις εκλογικές τους περιφέρειες.

Η κυβέρνηση τόλμησε να κάνει το αυτονόητο για εκείνη: υποβαθμίζει περαιτέρω μια περιοχή “τελειωμένη”: προτείνει την κατασκευή εργοστασίων για την επεξεργασία αποβλήτων στη ζώνη απόλυτης προστασίας του όρους Αιγάλεω. Θα τολμούσε άραγε ποτέ να κάνει το ίδιο στο Τατόι της Πάρνηθας, στον Άγιο Ιωάννη Κυνηγό του Υμηττού ή στον Διόνυσο της Πεντέλης; Ούτε κατά διάνοια γιατί θα ξεσηκώνονταν και οι πέτρες. Εδώ όμως, στο τέταρτο βουνό, στο Αιγάλεω όλα είναι επιτρεπτά.

Το προηγούμενο σχέδιο δίκαιης κατανομής των μονάδων επεξεργασίας σε έξι θέσεις σε όλη την Αττική, που είχε γίνει αποδεκτό από όλους του πειραϊκούς δήμους είχε μέσα του μία κεντρική ιδέα: Ο Πειραιάς αναλάμβανε να διαχειριστεί τα σκουπίδια του και να μην επιβαρύνει άλλες περιοχές. Όχι όμως το αντίθετο.

Η περιφερειακή αρχή και η κυβέρνηση ανέτρεψαν τις «σοσιαλιστικές ιδέες» περί δικαιοσύνης. Όπως παλιά, το ίδιο και σήμερα. Τα λύματα, τα απόβλητα, η ρύπανση, οι χωματερές, δεν έχουν θέση στις ακριβές βόρειες, νότιες και ανατολικές γειτονιές της Αθήνας. Για αυτό υπάρχουν από γενέσεως κόσμου το Σχιστό, η Φυλή, η Ψυττάλεια, ο Ασπρόπυργος. Για να δέχονται τα σκουπίδια, βοθρολύματα, τα φουγάρα, τα απόβλητα όλων των άλλων.

Οι κάτοικοι και οι δήμοι του Πειραιά είναι βέβαιο ότι θα αντιδράσουν. Το Σχιστό από φθινόπωρο φαίνεται ότι θα κλείσει είτε το θέλουν είτε όχι. Αν τους αφήσουμε έτσι, το επόμενο που θα φέρουν θα είναι η μονάδα καύσης που χρόνια τώρα ονειρεύονται και έχουν συμφωνήσει να κατασκευάσουν.

Εμείς θα σταθούμε δίπλα στους κατοίκους των δυτικών συνοικιών. Προτείνουμε και στη δημοτική αρχή Πειραιά να πράξει το ίδιο. Να πορευτεί ξανά στο κοινό διαδημοτικό μέτωπο για την προστασία της πόλης, για τη δίκαιη και περιβαλλοντικά ορθή κατανομή και διαχείριση των απορριμμάτων της Αττικής.

Πριν από πολλά χρόνια, αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, το ’77-80, ο Πειραιάς έδωσε μία σκληρή μάχη. Ήταν η Μάχη της Χαβούζας και την κέρδισε. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα, να είστε σίγουροι.