Το παραμύθι της Φωνής

Όλα ψωμί και αλάτι

Οι δυο φίλοι ξεκίνησαν να μαλώνουν στο κέντρο της πλατείας του χωριού.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή δυνατή

-Σταματήστε πια Εσείς έχετε φάει ψωμί κι αλάτι μαζί!

Πάγωσαν τα πάντα γύρω μας. Ένας ξένος ρώτησε περίεργα:

-Ρώσοι είναι;

-Όχι Έλληνες, αλλά γιατί ρωτάτε; είπε ένα μικρό κορίτσι.

-Oι Ρώσοι χρησιμοποιούν το ψωμί και το αλάτι σαν προστασία από το κακό. Παλαιότερα το ψωμί και το αλάτι συμβόλιζαν και την ειρήνη. Το έτρωγαν οι εχθροί και ξεκινούσε ανακωχή. Το να προσφέρεις ψωμί κι αλάτι στον επισκέπτη δείχνεις σεβασμό του προσφέρεις τη φιλία σου και τη φιλοξενία σου.

Τότε έγινε κάτι πολύ όμορφο στη μεγάλη πλατεία της Μουσουνίτσας.

Ο ξένος πήρε το ψωμί το βούτηξε στο αλάτι και μετά άρχισε να το δίνει στους θυμωμένους ανθρώπους.

Κάποιος φίλησε το ψωμί και το έφαγε με τη μια.

Ο άλλος έκανε το σταυρό του και το κατάπιε.

Και το μικρό κορίτσι γέλασε που πλέον θα έπαιζε με πολλά παιδάκια κάτω από το θεόρατο πλάτανο.

Χάρηκα κι εγώ που θέλω να μιλάω με όλο τον κόσμο

Άστραψαν τα μάτια μου που οι χωριανοί θ’ αρχίσουν να μου λένε για τα παλιά τα χρόνια.

Έχετε να διαβάσετε πολλές – πολλές ιστορίες ακόμα.

Σας χαιρετώ και σας προσφέρω φρέσκο ψωμάκι ζυμωμένο με μπόλικο αλατάκι με τα χεράκια μου.

Ζωή Μπούζα