Παλαιά Κοκκινιά – Μιχάλης ο Σφουγγαράς

Αναζητούμε τα χρώματα, τις γεύσεις, τα συναισθήματα, τους ανθρώπους. Αναζητούμε την Παλαιά Κοκκινιά.

Ο παππούς μου Μιχάλης Καρδούλης, σφουγγαράς από την Κάλυμνο το 1920 ήρθε με τη γιαγιά μου Καλλιόπη και τα τρία μικρά παιδιά τους. Η μία η μάνα μου, το Κατερίνη- όπως το λένε στην Κάλυμνο) τριών χρονών. Αποκαταστάθηκαν στην Παλαιά Κοκκινιά και έκτοτε θα αποκτήσουν άλλα τρία παιδιά. Ο παππούς μου Μιχάλης θα θρέψει τη φαμελιά μέχρι το 1949 που έζησε, πουλώντας σφουγγάρια, τα οποία τα επεξεργαζόταν με μαεστρία. Κρεμασμένα στους ώμους του, τα πουλούσε στους δρόμους της Παλαιάς Κοκκινιάς, της Κοκκινιάς, στο Κουτσουκάρι, στα Ταμπούρια.

Περίπου μέχρι το 2000, σε όποιους μεγάλους ανθρώπους έλεγα αν θυμούνται τον σφουγγαρά Μιχάλη Καρδούλη, μου έλεγαν και με συγκινούσαν: – Αλίμονο, να μην το θυμόμαστε. Ήταν ένας καλός άνθρωπος, γλυκομίλητος. Και άλλες καλές κουβέντες γι’ αυτόν. Όταν είχα πει στην πεθερά μου Άννα Νικολαΐδου ότι ο παππούς μου ήταν σφουγγαράς, τον θυμήθηκε που περνούσε από τα Κιλικιανά και αγόραζαν όλες οι νοικοκυρές σφουγγάρια. Θυμόταν την καλοσύνη του.

Έζησε και μεγάλωσε αξιοπρεπώς τα παιδιά του στην Παλαιά Κοκκινιά, Λειβαδιάς 32, πουλώντας τα σφουγγάρια, κρεμασμένα στους ώμους του, για την καθαριότητα των ανθρώπων.

Φίλες και φίλοι, ας καταθέτουμε ιστορίες και γεγονότα από την Παλαιά Κοκκινιά, για να διασωθούν στη μνήμη. Είναι η ταυτότητά μας.

Γιώργος Καρνέζης