Λαζαρίδης Λευτέρης

Χειμάζομαι

Χειμάζομαι δεινά.

Ξεκόβω απ’ τη λιτανεία με τα οράματα.

Αρνούμαι τη μετάληψη

κι ας είμαι πεινασμένος.

Ο λογισμός μου κούφια ηχώ

απ’ το βαθύ πηγάδι

κι ο λόγος μου αερικό

απ’ της σπηλιάς τα βάθη.

 

Χειμάζομαι δεινά

όταν σ’ ακούω να κρώζεις για δικαιοσύνη

όταν στην αγορά δημαγωγείς κάλπικα για αξιοκρατία

όταν με χάντρες χαϊμαλιά ξαγόραζες ελευθερία.

Κλείνω τα μάτια ερμητικά

όταν με υψωμένη τη γροθιά ψηφίζεις απεργία.

 

Χειμάζομαι δεινά

όταν οι άνεμοι της αγάπης

δε γραντζουνίζουν τα παράθυρά μου,

το καλοκαίρι γίνεται πολύ καυτό

και το φεγγάρι είναι στεγνό.

 

Προτιμώ το βούλιαγμα στη σιωπή

στης μοναξιάς μου το μενεξεδί

γιατί εκεί έξω στις κηδείες

μετρούνε την τιμή με παρουσίες,

με νούμερα στεφανιών και αυτοκινήτων.

Προτιμώ τη σιωπή,

πιο τίμια κελαηδεί.

 

Λευτέρης Λαζαρίδης

Από την ποιητική συλλογή

«Ίσως»