Κανατσέλης Γιάννης

Θάλασσα

Δύσκολα να ξεθαρέψω

μαζί σου θάλασσα.

Κει που σε βλέπω γλυκιά

και γαλήνια,

χύνεσαι πάνω μου

να με καταπιείς.

Πώς να σε πιστέψω;

Σ’ αγαπώ, μα πώς

να σε πλησιάσω;

Σε ποθώ, μα πως

να σε κερδίσω;

Άπιαστο στοιχειό,

φοβερή μάγισσα είσαι.

Πλανεύεις με τ’ άρωμα

και την θωριά,

μα τιμωρείς με το φιλί.

Δίνεις ζωή

μα και παίρνεις.

Χαρίζεις χαρά

μα σπέρνεις και δυστυχία.

Χίλια πρόσωπα έχεις

και κανένα

δεν ταιριάζει με τ’ άλλο.

Στο ένα χέρι κρατάς ανθούς

και στ’ άλλο δρεπάνι

για να τους κόψεις.

Σε μισούν πολλοί

μα και σ’ αγαπούν

περισσότεροι.

Σ’ αποφεύγουν οι δειλοί

μα κερδίζεις τους δυνατούς.

Είσαι πάθος σκοτεινό

μα και διάφανο.

όλοι ποθούν να σε κερδίσουν

μα κανείς δεν μπόρεσε

να σε κάνει,

πραγματικά δική του.

 

Γιάννης Κανατσέλης