Ο ΘΛΙΒΕΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

«Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να ΄σουν δυό φορές τον χρόνο», λέγει η σοφία του λαού, με την λαϊκή παροιμία. Και  βέβαια είναι ευλογημένος, διότι τον μήνα αυτόν δεσπόζουν δύο μεγάλες εορτές. Η Δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και η Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Είναι και η περίοδος των διακοπών, κατά την οποίαν ο άνθρωπος βρίσκει την ευκαιρία, να απολαύσει την φύσιν, τον Παράδεισον, που εδημιούργησεν ο Θεός, για να ζήσουν ετυτυχισμένα τα λογικά πλάσματά Του.

Το φετινό καλοκαίρι ο Παράδεισος μετετράπη σε κόλασιν. Η πνευματική κρίσις του ανθρώπου, σκλήρυνε την καρδιά του και με την απληστίαν και την αλόγιστον επέμβασιν του στην φύσιν, κατέστρεψεν την ισορροπίαν της. Τώρα κινδυνεύει από τα ίδια του τα έργα, τα οποία τον απειλούν και τον πολεμούν. Ο Άγιος Σιλουανός λέγει «αν η καρδιά έμαθε να αγαπά, λυπάται όλην την φύσιν», δυστυχώς για τον σημερινόν άνθρωπον, αυτό δεν ισχύει.

Ο Αύγουστος όμως φεύγει και δεν πρέπει να μείνομε με αυτά τα οδυνηρά συναισθήματα. Πρέπει να συνεχίσομε την πορεία της ζωής μας. Σε αυτό μας βοηθά το εορτολόγιον της Εκκλησίας μας, που προβάλλει  εμπρός μας, τα ζωηφόρα παραδείγματα πίστεως, ελπίδος, αγάπης, των Αγίων, που μας οδηγούν σ΄ έναν επίγειον Παράδεισον. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και ο βίος του Αγίου, που ακολουθεί.

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ

«Η Ρόδος ευφραίνεται, θεόσωστος πόλις Σου…». ψάλλει ο Υμνωδός, εις τον προστάτην της Νήσου Ρόδου, ο οποίος έλαμψεν με τον βίον Του και τα θαύματά Του.

Ο Άγιος Φανούριος εορτάζει στις 27 Αυγούστου, ημέρα της μνήμης Του και της αποκαλύψεως της εικόνας Του…

Η ύπαρξις του Αγίου δεν ήταν γνωστή, μέχρι που ευρέθη η εικόνα Του, στο νησί της Ρόδου. Η Ρόδος ήταν σκλαβωμένη στους Αγαρηνούς. Όταν ελευθερώθη, ο άρχοντας την νήσου, θέλησε να ξανακτίσει τα τείχη και κατά την διάρκειαν εργασιών αναστειλώσεως, αποκαλύφθηκε μισογκρεμισμένος Ναός και πολλές εικόνες κατεστραμμένες, μεταξύ αυτών, ευρέθη και μία εικόνα σώα και αβλαβής.

Ο τότε Μητροπολίτης Ρόδου, Νείλος ο Β. Ο Διασπωρινός (1355-1369μ.Χ.), διαβασε το όνομα του Αγίου «άγιος Φανώ». Η εικόνα παρουσίαζε ένα στρατιώτη, με νεανική μορφή, να κρατά στο δεξί του χέρι σταυρό και αναμμένο κερί, ίσως να φωτίζει τους ανθρώπους και με την πίστιν Του, να βρίσκει χαμένα αντικείμενα. Γύρω από την εικόνα ήταν ζωγραφισμένα δώδεκα μαρτύρια, τα οποία πρέπει να είχεν υποστεί.

Στα χρόνια των διωγμών και έγινε μάρτυρας, αφού βρισκόταν σε απόλυτον ένωσιν με τον Θεόν.

Στις εικόνες του μαρτυρίου Του, φαίνεται να απολογείται μπροστά στον ηγεμόνα και να τον φυλάνε στρατιώτες. Σε άλλη εικόνα φαίνεται να τον χτυπούν με πέτρες στο κεφάλι, να μαστιγώνεται και να βρίσκεται γυμνός ξαπλωμένος στο έδαφος. Να ξεσκίζουν τις σάρκες του και να είναι κλεισμένος στην φυλακή. Να του καίνε το σώμα με αναμμένες λαμπάδες, να τον ρίχνουν στα θηρία και να μένει αβλαβής. Σε άλλη εικόνα παρουσιάζεται να βρίσκεται σε ένα καμίνι με τα χέρια υψωμένα προσευχόμενος.

Στο σημείον που ευρέθη η εικόνα, ανηγέρθη Ναός, από τον Μητροπολίτην της Ρόδου και τον αφιέρωσεν στο όνομα του Αγίου Φανουρίου, συνέταξεν και την Ακολουθίαν Του.

Η φήμη Του απλώθηκε σε πολλά μέρη και νησιά, όπως Κρήτη, Κύπρο, Δωδεκάνησα, όπου έχουν αφιερώσει Ναούς στο όνομά Του. Επίσης η ετυμολογία του ονόματός Του «φαίνω, σημαίνει φανερώνω», τον έκανε δημοφιλή στην λαϊκήν παράδοσιν, για την φανέρωσιν απολεσθέντων αντικειμένων. Οι άνθρωποι αγάπησαν τόσο πολύ τον Άγιον, δημιούργησαν διάφορες, ωραίες και ευλαβείς παραδόσεις, όπως το εορταστικόν έθιμον «της Φανουρόπιτας», η οποία γίνεται και την παραμονή της εορτής του, αλλά και οποιαδήποτε άλλην ημέρα. Η πίτα αυτή αφιερώνεται και στην αμαρτωλή μητέρα του, όπως λέγει η παράδοσις, για να συγχωρηθεί, αλλά και οι πιστοί Τον παρακαλούν, να τους φανερώσει, κάποιο πράγμα, που έχουν χάσει, ή μία χαμένη υπόθεσιν, ή να φανερώσει υγεία σε ασθενή.

Ο Άγιος Φανούριος με την θυσίαν Του, μας έδειξεν ότι το στεφάνι της ενάρετης ζωής, δεν κερδίζεται εύκολα, αλλά με θυσίες, αντοχή και υπομονή. Βέβαια εμείς τώρα δεν πολεμούμε με Αγαρηνούς και στρατοκράτες, αλλά με παγίδες του υλισμού και του αθεϊσμού, που καταστρέφουν τις τάξεις των Χριστιανών.

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας μιμηθούμε την άμεπτον και ενάρετον ζωήν Του και να καταξιωθούμε, να τιμήσομε το χριστιανικόν όνομα, που φέρομεν, όπως το ετίμησεν επαξίως, ο Άγιος Φανούριος. Την βοήθειά Του να έχομεν.

Mαρία Τσακανίκα