Κορυφή όλων η Ελλάδα!
Η ζωή είναι πράγματι όμορφη και γίνεται ομορφότερη όταν την ζεις στην Ελλάδα. Το ’χουμε πει πολλές φορές το ’χουμε γράψει άλλες τόσες, αλλά ποτέ δεν το χορταίνουμε. Όπου και αν πάμε ότι και αν μας κάνουμε, στο Εξωτερικό, το μόνο που σίγουρα γίνεται είναι ότι λατρεύουμε, όλο και πιο πολύ, όλο και πιο δυνατά, την Ελλάδα!
Μήπως είμαστε Εθνικιστές; Μήπως είμαστε οι Νεονάρκισσοι που βλέπουμε τον εαυτό μας στον καθρέπτη και φτυνόμαστε για να μην ματιαστούμε; Όχι δεν είναι έτσι! Ίσα – ίσα που είμαστε υπέρ το δέον μετριοπαθείς και μάλλον εξαιρετικά σκληροί με τους εαυτούς μας.
Έρχονται όμως κάτι ειδήσεις από το εξωτερικό, και μάλιστα από πολύ επιφανείς ανθρώπους, που μας βάζουν σε σκέψεις. Βρε μπας και δεν έχουμε επίγνωση της αξίας μας; Βρε μπας και εμείς πιστεύουμε ότι είμαστε για πέταμα, όπως κάποιοι καλοθελητές μάς το καλλιεργούν, ενώ στην ουσία θα έπρεπε να χαιρόμαστε που γεννηθήκαμε Έλληνες και που κατοικούμε σε αυτό το ιερό κομμάτι του πλανήτη;
Χτές άκουγα ένα σοβαρό κύριο να λέει σε κάποιον, και με μια δόση ευχάριστης νότας μάλιστα, ότι ο Ελληνισμός βγαίνει και πάλι, σιγά σιγά, από την αφάνεια και ανάφερε τις μεγάλες Ελληνικές σύγχρονες επιτυχίες στις επιστήμες, στις τέχνες και στα γράμματα που επιδεικνύουν οι Έλληνες και πολύ το χαιρόταν που η Ελλάδα μας έρχεται και πάλι δυναμικά στο προσκήνιο με μια ιστορία χιλιάδων ετών που αρχίζει να επαναλαμβάνεται.
Για να πάμε όμως και πάλι στο θέμα μας! Έρχονται οι ειδήσεις του εξωτερικού, που λέτε, και μας λένε ότι ο μεγάλος Γάλλος συγγραφέας, στοχαστής και δοκιμιογράφος Ζακ Λακαριέρ, είχε ως τελευταία επιθυμία του να αποτεφρωθεί και οι στάχτες του να σκορπιστούν στην Ελλάδα! Μεγάλο πράγμα αυτή η σκέψη ενός τόσο μεγάλου πνευματικού τέκνου της ανθρωπότητας! Δεν σκέφτηκε τίποτα άλλο εκτός από το ότι θα ήθελε πάρα πολύ να μείνει για πάντα στην Ελλάδα. Να γίνει ένα μαζί της και να μπορέσει επιτέλους να ενωθεί, με μια ένωση που κανείς πια δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει!
Πόσοι από μας θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο, αν και Έλληνες; Δυστυχώς Ελάχιστοι! Και όμως η πατρίδα μας έχει αγαπηθεί υπερβολικά δυνατά από τόσους και τόσους φωτεινούς ξένους. Δεν είναι αυτό που λέμε Φιλέλληνες, δεν είναι πλέον ότι μας αγαπούν λόγω των προγόνων και της Ιστορίας μας. Αυτό ας το βγάλουμε από τη μέση. Μας αγαπούν και μας θέλουν γιατί πραγματικά το αξίζουμε. Έρχονται κοντά μας και μας λατρεύουν γιατί ειλικρινά το πιστεύουν. Είμαστε αξιολάτρευτοι και ας μην το παραδεχόμαστε!
Όπου και αν πάμε η Ελλάδα θα μας πληγώνει, όπως λέει και ο ποιητής. Και τούτο γιατί Ελλάδα και Έλληνες είναι ένα και μάλιστα αξεδιάλυτο. Όπως ακριβώς έγινε ένα με μας και η στάχτη του Ζακ Λακαριέρ. Να γιατί γινόμαστε όλο και καλύτεροι! Να γιατί οι καλύτεροι του κόσμου τούτου θέλουν να γίνονται ένα μαζί μας! Είναι αυτή η χώρα, αυτός ο αέρας, αυτή η πνευματική αύρα που ζητά κοντά της ότι πιο εκλεκτό και ακριβό του κόσμου τούτου!