Ζαρίφης Αντώνης
Υπερίπταμαι
χρύσωσε το μέταλλο της ψυχής μου,
φλέγεται η αδικία στην εξώθυρα της Άνοιξης.
Συμμετοχή στον κατανυκτικό εσπερινό.
Η φύση ηρεμεί, η κτίση ερωτεύεται,
μένω απαθής, ρέουν πρωτόγαλα και αλφάβητο
οι θηλές της μάνας μου.
Υπερίπταμαι στο χρωματιστό φάσμα του
ουράνιου τόξου.
Αντώνης Ζαρίφης
Από την ποιητική συλλογή
«Χάλκινο θολό»