Κάσσης Μιχάλης

Ήσουν άλλος

Αδερφέ, ήσουν αθώα καρδερίνα

και έγινες σκορπιός ξανθός.

Αδερφέ, ήσουν Αλκυονίδα

και διχάλωσε η γλώσσα

μοιάζοντας της κόμπρας.

Μοιάζεις με στρείδι που κόλλησε στο χρήμα,

σε μούσκεψε το συμφέρο

σαν ψάρι το νερό.

Μόνο έτσι ζεις και γι’ ατό ζεις,

γι’ αυτό τόση μιζέρια και αχορταγιά.

Αδερφέ, ήσουν χελιδόνι

μα τώρα κουβαλάς χειμώνα.

Τώρα, άφησες αδερφέ το δέρμα σου,

και είσαι χελώνα χωρίς καβούκι.

Πορφύρα χωρίς όστρακο πλανιέσαι.

Σε πατούν σαν γάτα στη λεωφόρο

η ασταμάτητη ροή

από τις ανάγκες σου

που τις αποζητάς σαν αλκοολικός.

Γι’ αυτό φταις κι εσύ για τις ανάγκες σου.

 

Μιχάλης Κάσσης

Από την ποιητική συλλογή

«Ποιώντας»