Λαζαρίδης Λευτέρης

Επίλογος

Ας πούμε ότι προς το παρόν τελειώσαμε

τη χλωμή βόλτα στον κήπο της φθοράςα

και στα φρεσκοπλυμένα φύκια.

 

Μου λένε:

λίγοι διαβάζουν ποίηση,

κάνε και τίποτ’ άλλο,

οι στίχοι πια δεν συγκινούν.

Δεν δέχομαι την ήττα,

στου καθενός μας την ψυχή

είναι κρυμμένα τιμαλφή

επιμελώς στραγγαλισμένα.

 

Ψάχνοντας να βρω εαυτόν

-μέσα στον μέγαν πανικόν-

πλάθω του άλλου τ’ όνειρον.

 

Κι όλοι μαζί ολόγυμνοι

γύρω από σπίθα μυστική

θα βρούμε το ένδυμά μας.

 

Ίσως νωρίς, ίσως αργά

-η ηδονή στο κάλεσμα-

Ίσως…

 

Λευτέρης Λαζαρίδης

Από την ποιητική συλλογή

«Ίσως»