Σχέσεις καρδιάς…
(Τα κορίτσια: Αννα, Ιωάννα, Νίκη)
Ανοίγονται σαν τα όμορφα μυρωδάτα μπουμπούκια από τριαντάφυλλα, σε έναν αξέχαστο κήπο της ψυχής…
Τα φύλλα τους απλώνονται σαν να θέλουν να αγκαλιάσουν όλο τον κόσμο, όλη τη ζωή!
Αυτά τα τριαντάφυλλα ανθίζουν εκεί που υπάρχει αγνή και πάλλευκη αγάπη, αυτήν την αίσθηση, ξέρετε, που ανεβάζει στα ουράνια κάθε πλάσμα, κάθε ψυχή, όταν την αισθανθεί!
Μοιάζει να χαμογελά πλατιά ο Ζωοδότης Ήλιος, στις καταπράσινες πλαγιές του ωραιότερου τοπίου της καρδιάς μας! Ένα ραντεβού που δίνουν οι ψυχές, ή οι φύλακες άγγελοι μέσω αυτών, πως κάποια στιγμή θα φανερωθούν στη Γη, να μοιράσουν όμορφα συναισθήματα, να ζήσουν εμπειρίες γεμάτες από τα Δώρα του θεού… Να γεμίσουν από μουσικές νότες οι τεράστιοι αυτοί κήποι που θα φιλοξενήσουν αυτά τα όμορφα πρόσωπα που γνωρίζουν πολύ καλά να χαμογελούν!
Οι καρδιές γεμίζουν από τους μουσικούς φθόγγους ενός πενταγράμμου άλλης πολιτείας που μοιάζει ονειρική…
Η αγνότητα της εποχής ίσως θα συνθέσει τις μελωδίες που θα τραγουδήσουν;
Οι άρπες των αγγελικών ψυχών θα ενωθούν για να διδάξουν τρόπους επικοινωνίας με το βασίλειο των αγγέλων;
Όποιες κι αν είναι οι συνθέσεις, όποια μουσικά κομμάτια κι αν τραγουδήσουν, οι ψυχές αυτές που ενώνονται γιατί, απλά η ζωή τις έφερε στα ίδια σημεία, στα ίδια σκαλοπάτια γνώσης, δεν θα ξεχάσουν ποτέ αυτές τις αναμνήσεις, δεν θα ξεχάσουν ποτέ αυτή την αγνή, πάλλευκη ομορφιά! Μια “καλλονή” της ψυχής που δεν θα σβήσει, αλλά όσα χρόνια κι αν περάσουν θα τους θυμίζει αυτή τη ξέγνοιαστη εποχή και στην ανάμνησή της πάντοτε θα χαμογελούν, με αυτό το ίδιο χαμόγελο που χαμογελούσαν και τότε…
Σαν εκείνα, τα Απριλιάτικα τριαντάφυλλα που μοσχοβολούν…
Μια άνοιξη που θα παραμείνει, εκεί, να τους τη θυμίζει, εκείνα τα χρόνια, εκείνη την εποχή, την τριανταφυλλένια, την αγνή…
Τρία τριαντάφυλλα του Απρίλη, τρείς όμορφες ψυχές, τρία χαμόγελα σαν ζωγραφιά!
Αχ, κορίτσια μου, πάντα να είσαστε τόσο όμορφα, τόσο τρυφερά!…
Μαρία Χαρίτου «Μαριάνθη»
Σημείωση:Το κείμενο εμπνεύστηκε η συγγραφέας όταν άκουσε τις τρεις νεαρές μαθήτριες μουσικής του Προτύπου Ωδείου Πειραιά ΕΥΥΜΝΙΑ να παίζουν πιάνο.
Πάντοτε η λογοτεχνία είχε τις μούσες της Μουσικής να την στολίζουν και να την συντροφεύουν.